روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۰۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يَقُولُ الرَّجُلُ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِه

و روي العباس بن هلال عن ابي الحسن الرضا عن ابيه ع قال :

لَمْ يَقُلْ أَحَدٌ قَطُّ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَنَامَ إِنَّ اَللََّهَ يُمْسِكُ اَلسَّمََاوََاتِ وَ اَلْأَرْضَ أَنْ تَزُولاََ وَ لَئِنْ زََالَتََا إِنْ أَمْسَكَهُمََا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ كََانَ حَلِيماً غَفُوراً فَسَقَطَ عَلَيْهِ اَلْبَيْتُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۷

عبّاس بن هلال از امام رضا و آن حضرت از پدرش عليهما السّلام روايت كرده كه فرمود: هرگز امكان ندارد كه كسى اين آيه را «ان اللَّه يمسك السموات و الارض ان تزولا و لئن زالتا [ان امسكهما من احد من بعده انه كان حليما غفورا]» بخواند و خانه يا سقف خانه‏اش بر سر او فرود آيد. معنى آيه اينست: (همانا خداوند متعال آسمانها و زمين را نگاه ميدارد و اگر او نگاه ندارد و آنها زوال يابند هيچ كس بعد از او نمى‏تواند آنها را نگاه دارد، همانا خداوند بردبار و بسيار بخشنده است).