روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۸۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْخَوْفِ وَ الْمُطَارَدَةِ وَ الْمُوَاقَفَةِ وَ الْمُسَايَفَة

و روي زراره عن ابي جعفر ع انه قال :

اَلَّذِي يَخَافُ اَللُّصُوصَ وَ اَلسَّبُعَ يُصَلِّي صَلاَةَ اَلْمُوَاقَفَةِ إِيمَاءً عَلَى دَابَّتِهِ قَالَ قُلْتُ أَ رَأَيْتَ إِنْ لَمْ يَكُنِ اَلْمُوَاقِفُ‏ عَلَى وُضُوءٍ كَيْفَ يَصْنَعُ وَ لاَ يَقْدِرُ عَلَى اَلنُّزُولِ قَالَ يَتَيَمَّمُ مِنْ لِبْدِ دَابَّتِهِ أَوْ سَرْجِهِ أَوْ مَعْرَفَةِ دَابَّتِهِ فَإِنَّ فِيهَا غُبَاراً وَ يُصَلِّي وَ يَجْعَلُ اَلسُّجُودَ أَخْفَضَ مِنَ اَلرُّكُوعِ وَ لاَ يَدُورُ إِلَى اَلْقِبْلَةِ وَ لَكِنْ أَيْنَمَا دَارَتْ دَابَّتُهُ غَيْرَ أَنَّهُ يَسْتَقْبِلُ اَلْقِبْلَةَ بِأَوَّلِ تَكْبِيرَةٍ حِينَ يَتَوَجَّهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۵۰

زراره از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: كسى كه از حمله دزدان و درندگان بيمناك است بهمان حال كه سوار بر چهار پاى خويش است به ايماء نماز- كه همان نماز مواقفه باشد- بجا آورد، زراره گويد: عرض كردم: چنين شخصى اگر وضو نداشته باشد و در عين حال از بيم دشمن نتواند از چهارپايش فرود آيد چه كند، نظر شما در اين خصوص چيست؟ حضرت فرمود: بر نمد چهار پاى خود يا نمد زين يا يال اسبش كه همواره غبارى در آن است تيمم كرده و نماز ميكند: بنحوى كه سجده را فروتر از ركوع بجا آورده، و بهر طرف كه چهار پا ميگردد او برنميگردد كه رو بجانب قبله كند (بلكه پيوسته رويش بهمان طرفى است كه چهار پا حركت ميكند) و فقط هنگامى كه متوجّه نماز مى‏شود و شروع بنماز مى‏كند رو به قبله تكبير احرام ميگويد.