روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۸۲۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الصَّلَاةِ فِي السَّفَر

و روي عبد الله بن سنان عن ابي عبد الله ع قال :

اَلْمُكَارِي إِذَا لَمْ يَسْتَقِرَّ فِي مَنْزِلِهِ إِلاَّ خَمْسَةَ أَيَّامٍ أَوْ أَقَلَّ قَصَّرَ فِي سَفَرِهِ بِالنَّهَارِ وَ أَتَمَّ صَلاَةَ اَللَّيْلِ وَ عَلَيْهِ صَوْمُ‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَإِنْ كَانَ لَهُ مُقَامٌ فِي اَلْبَلَدِ اَلَّذِي يَذْهَبُ عَشَرَةَ أَيَّامٍ أَوْ أَكْثَرَ وَ يَنْصَرِفُ إِلَى مَنْزِلِهِ‏ وَ يَكُونُ لَهُ مُقَامُ عَشَرَةِ أَيَّامٍ أَوْ أَكْثَرَ قَصَّرَ فِي سَفَرِهِ وَ أَفْطَرَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۱۸

عبد اللَّه بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرد، كه آن حضرت فرمود: مكارى يا چهارپادار اگر در خانه خود نباشد مگر پنج روز يا كمتر، در سفر خود كه در روز انجام ميدهد نماز را قصر ميخواند و نماز شب را تمام ميگزارد، و روزه ماه رمضان را نيز بايد بگيرد، و اگر مكارى به شهرى ميرود ده روز يا بيشتر اقامت كند و بعد به منزل خود بازگردد و در آنجا ده روز يا بيشتر اقامت كند در سفر خود نماز را كوتاه ميخواند و روزه را افطار ميكند.