روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۶۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا

و روي محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

تَجِبُ اَلْجُمُعَةُ عَلَى سَبْعَةِ نَفَرٍ مِنَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ تَجِبُ عَلَى أَقَلَّ مِنْهُمُ اَلْإِمَامُ وَ قَاضِيهِ وَ مُدَّعِيَا حَقٍّ وَ شَاهِدَانِ وَ اَلَّذِي يَضْرِبُ اَلْحُدُودَ بَيْنَ يَدَيِ اَلْإِمَامِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۳

محمّد بن مسلم از امام باقر عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هر گاه تعداد مؤمنان به هفت نفر برسد يعنى وقتى هفت نفر از مؤمنان براى اين منظور گرد هم آيند، آنگاه نماز جمعه بر ايشان واجب مى‏شود، و بر كمتر از آنان (كه هفت تن باشند) نماز جمعه واجب نيست، كه آن هفت نفر عبارتند از: امام، قاضى منصوب از طرف امام، مدّعى، و مدّعى عليه، دو گواه، و بالاخره شخصى كه در برابر امام وظيفه اجراى حدّ را بعهده دارد.