روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۳۹
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا
:
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۳۸ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۶۴۰ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹
روزى رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله نماز صبح را بجا آورد و چون از نماز فارغ شد رو به اصحاب خويش فرمود و از آنان عدّه را كه يك يك نامشان را مىبرد سؤال فرمود كه آيا اين افراد بنماز حاضر شدهاند؟ گفتند: نه يا رسول اللَّه، آن حضرت فرمود: آيا ايشان غايباند و در شهر حضور ندارند؟ عرض كردند: نه يا رسول اللَّه، آن حضرت فرمود: آگاه باشيد و بدانيد كه هيچ نمازى بر منافقان سنگينتر و سختتر از اين نماز (نماز صبح) و نماز عشاء نيست، و اگر مردم ميدانستند چه فضيلتى در اين دو نماز است حتما در اين دو نماز شركت ميكردند هر چند با كشيدن خود بر روى دستها و زانوان يا روى شكم (همچنان كه كودكان خرد راه مىروند) باشد.