روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۱۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ سَجْدَةِ الشُّكْرِ وَ الْقَوْلِ فِيهَا

و قال ابو جعفر ع :

أَوْحَى اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى إِلَى‏ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ ع‏ أَ تَدْرِي لِمَ اِصْطَفَيْتُكَ بِكَلاَمِي دُونَ خَلْقِي قَالَ‏ مُوسَى‏ لاَ يَا رَبِّ قَالَ يَا مُوسَى‏ إِنِّي قَلَّبْتُ عِبَادِي ظَهْراً وَ بَطْناً فَلَمْ أَجِدْ فِيهِمْ أَحَداً أَذَلَّ نَفْساً لِي مِنْكَ يَا مُوسَى‏ إِنَّكَ إِذَا صَلَّيْتَ وَضَعْتَ خَدَّيْكَ عَلَى اَلتُّرَابِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۱

و امام باقر عليه السّلام فرمود: خداوند تبارك و تعالى به موسى عليه السّلام وحى فرستاد: آيا ميدانى چرا از ميان مردم تو را به سخن گفتن با خود برگزيدم؟ موسى عليه السّلام عرض كرد: پروردگارا، نه نمى‏دانم، خداوند فرمود: من بندگانم را زير و رو كردم (آزمايش نمودم) و در ميان آن خاكسارتر و فروتن‏تر از تو نسبت بخود نيافتم، اى موسى براى اينكه چون تو از نماز فارغ ميشوى روى خود را بر خاك مى‏نهى. (يعنى اظهار كوچكى و ناچيزى مينمايى).