روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۶۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْمَوَاضِعِ الَّتِي تَجُوزُ الصَّلَاةُ فِيهَا وَ الْمَوَاضِعِ الَّتِي لَا تَجُوزُ فِيهَا

و روي :

أَنَّهُ لاَ يُصَلَّى فِي اَلْبَيْدَاءِ وَ لاَ ذَاتِ اَلصَّلاَصِلِ وَ لاَ فِي وَادِي اَلشُّقْرَةِ وَ لاَ فِي وَادِي ضَجْنَانَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۶۳

و روايت شده كه نماز در اين مواضع (كه در فاصله مدينه تا مكّه معظّمه قرار گرفته) نميتوان خواند: يكى در بيداء (كه موضعى است در راه مكّه بفاصله هفت ميل از مدينه يا بفاصله يك ميل از ذى الحليفه، اينجا همان محلّى است كه در روايات آمده كه پس از ظهور و قيام قائم آل محمّد عليهم الصّلاة و السّلام رجال و لشكرش را خود فرو خواهد برد). ديگر در ذات الصّلاصل (صلاصل خود بمعنى گل سرخ رنگ آميخته با ريگ است) و ديگر در وادى الشّقرة (كه اينجا نيز محلّى در ميان راه مكّه است) و بالاخره در وادى ضجنان. «۱». و هر گاه شخص در ميان گل يا آب باشد و وقت نماز فرا رسد و امكان خروج از آن نيز نداشته باشد به ايماء و اشاره نماز را بجا آورد بنحوى كه سجده و از ركوعش پائين‏تر باشد (ظاهرا اين در صورتى است كه گل تا قسمتهاى فوقانى بدن را فرا گرفته باشد و گر نه چنانچه فقط پاى او در گل يا آب باشد ركوع را ميتواند بنحو عادى انجام دهد و سجود را به ايما بجاى آورد) و نماز خواندن در رختكن حمّامها إشكال ندارد، البتّه خواندن نماز در حمّام از آن روى مكروه گشته كه آنجا پناهگاه شياطين (يا بمعنى عام عوامل مضرّه) است. تذكر: اين فتوا مغاير با فتواى مؤلف- رحمه اللَّه- در آخر باب نماز خوف و مطارده است چون در آنجا ميفرمايد: «و شخص عريان نشسته نماز ميگزارد ... تا آنجا كه ميگويد: و در آب و گل نماز را با ايماء بجا مى‏آورد و ركوعش كمتر و پستتر از سجود اوست» و همين درست است چنان كه نصوص دال بر اين معنى در جاى خود خواهد آمد.

______________________________ (۱) ضجنان نام كوهى است در مكّه معظّمه.