روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۰۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَوَاقِيتِ الصَّلَاة

و روي محمد بن يحيي الخثعمي عن ابي عبد الله ع انه قال :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ يُصَلِّي اَلْمَغْرِبَ وَ يُصَلِّي مَعَهُ حَيٌّ مِنَ‏ اَلْأَنْصَارِ يُقَالُ لَهُمْ‏ بَنُو سَلِمَةَ مَنَازِلُهُمْ عَلَى نِصْفِ مِيلٍ فَيُصَلُّونَ مَعَهُ ثُمَّ يَنْصَرِفُونَ إِلَى مَنَازِلِهِمْ وَ هُمْ يَرَوْنَ مَوَاضِعَ سِهَامِهِمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۲۹

محمّد بن يحيى الخثعمى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله نماز مغرب را كه ميخواند قبيله‏اى از انصار كه بايشان بنو سلمه ميگفتند نيز با آن حضرت نماز ميكردند و از منازل ايشان تا مسجد نيم ميل (كه بنا بر مشهور حدود دو هزار ذراع است) فاصله بود، ايشان با رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله نماز ميگزاردند و به خانه‏هاى خود باز ميگشتند، و اگر تيرى پرتاب ميكردند محلّ اصابت يا فرود آمدن آن را ميديدند (بعبارت ديگر يعنى هنوز هوا آنقدر روشن بود كه بتوان محلّ فرو افتادن تير را تشخيص داد).