روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۷۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الصَّلَاة

و قال الصادق ع :

أَحَبُّ اَلْأَعْمَالِ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلصَّلاَةُ وَ هِيَ آخِرُ وَصَايَا اَلْأَنْبِيَاءِ ع فَمَا أَحْسَنَ مِنَ اَلرَّجُلِ أَنْ يَغْتَسِلَ أَوْ يَتَوَضَّأَ فَيُسْبِغَ اَلْوُضُوءَ ثُمَّ يَتَنَحَّى حَيْثُ لاَ يَرَاهُ أَنِيسٌ‏ فَيُشْرِفَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ وَ هُوَ رَاكِعٌ أَوْ سَاجِدٌ إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا سَجَدَ فَأَطَالَ اَلسُّجُودَ نَادَى‏ إِبْلِيسُ‏ يَا وَيْلاَهْ أَطَاعُوهُ وَ عَصَيْتُ وَ سَجَدُوا وَ أَبَيْتُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: محبوبترين كارها در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ نماز است، و آن آخرين سفارش پيامبران عليهم السّلام است (يعنى بنماز چندان تأكيد داشتند كه حتّى هنگامى كه اجل ايشان فرا رسيد نيز آخرين وصيّتشان بر بپا داشتن نماز بود) چقدر نيكوست شخص غسل كند (هر گاه غسلى بر عهده اوست مثلا جنب است) يا وضو سازد و وضو را بنحو اسباغ انجام دهد (يعنى هر عضو را دو بار بشويد، البتّه احوط آنست كه دو بار آب بريزد و فقط يك بار بشويد و محلّى را كه آب بر آن ميريزد بنگرد كه آب كاملا بتمام زواياى اعضاى وضو رسيده باشد) آنگاه‏ بگوشه‏اى رود چنان كه هيچ يك از اطرافيانش او را نبينند (كه مبادا ذهنش متوجّه آنان شود و حضور قلبش از دست برود يا ريايى در دلش صورت بندد) پس خداوند عزّ و جلّ بر او نظر افكند در حالى كه او گاه در ركوع است و گاه در سجود (و او در اين حال مورد عنايت پروردگار باشد) همانا بنده چون بسجده رود و آن را طولانى سازد ابليس فرياد ندامت سر ميدهد: اى واى بر من كه ايشان فرمانبردارى و اطاعت خداوند كردند و من نافرمانى و عصيان كردم، آنان سجده كردند و من به تكبّر خود دارى ورزيدم. (يا شايد بقول بعض اهل نظر معنى چنين باشد: اى واى بر من كه ايشان را فرمان سجده رسيد، امتثال كرده بجاى آوردند، و من نيز فرمان يافتم سجده كنم و خضوع نمايم، عصيان كرده و خوددارى ورزيدم. و فرق ميان دو تعبير در اينست كه در معنى سابق تأسّف ابليس بر اصل فرمانبردارى و اطاعت از امر خدا است كه چرا از فرمان خداى تعالى سر پيچى كردم، و در معنى اخير تأسّف ابليس از اينست كه چرا فرمان خدا را در مورد سجده اجر ننمودم، چون سجده‏اى كه آدميان بجا مى‏آورند در برابر خداى تعالى است كه ابليس از انجام آن خوددارى ننمود بلكه از سجده بر آدم عليه السّلام كه خداوند باو امر فرموده بود سر باز زد، كه باين ترتيب محلّى براى تأسّف ابليس باقى نميماند كه آنان خدا را سجده ميكنند و من از سجده بر آدم خوددارى ورزيدم).