روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۸۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال الصادق ع :

مَا يَخْرُجُ‏ مُؤْمِنٌ‏ عَنِ اَلدُّنْيَا إِلاَّ بِرِضاً مِنْهُ وَ ذَلِكَ أَنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى يَكْشِفُ لَهُ اَلْغِطَاءَ حَتَّى يَنْظُرَ إِلَى مَكَانِهِ مِنَ‏ اَلْجَنَّةِ وَ مَا أَعَدَّ اَللَّهُ لَهُ فِيهَا وَ تُنْصَبُ لَهُ اَلدُّنْيَا كَأَحْسَنِ مَا كَانَتْ لَهُ ثُمَّ يُخَيَّرُ فَيَخْتَارُ مَا عِنْدَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يَقُولُ مَا أَصْنَعُ بِالدُّنْيَا وَ بَلاَئِهَا فَلَقِّنُوا مَوْتَاكُمْ كَلِمَاتِ اَلْفَرَجِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۵

امام صادق عليه السّلام فرمود: هيچ مؤمنى از دنيا بيرون نميرود مگر با رضايت خاطر و خشنودى خودش، و آن بدين نحو است كه خداوند تبارك و تعالى پرده از پيش چشم او بردارد تا به جايگاه خود در بهشت و آنچه خداوند در آنجا برايش آماده ساخته بنگرد، و دنيا نيز به بهترين صورتى كه آن مؤمن در دنيا دارا بوده برايش نمايش داده مى‏شود آنگاه او را مخيّر ميسازند تا به اختيار خود برگزيند و مؤمن آنچه نزد خداوند عزّ و جلّ است انتخاب كرده و ميگويد: دنيا به چه كارم آيد يا چه كنم با دنيا و آن گرفتاريهايش؟ پس كلمات فرج را به مردگان خود پيش از مرگ تلقين كنيد. (كلمات فرج طىّ حديث شماره ۳۴۳ قبلا گذشته است).