روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۸۹۳
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت
و سيل الصادق ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۸۹۲ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۸۹۴ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۸۴
از امام صادق عليه السّلام در مورد اين فرمايش خداوند عزّ و جلّ سؤال شد كه ميفرمايد: وَ لَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ يعنى: توبه براى آن كسانى نيست كه مرتكب گناهان ميشوند تا هنگامى كه مرگ يكى از آنان فرا رسد آن زمان گويند اكنون من توبه كردهام. آن حضرت فرمود: مراد از وقت مرگ هنگامى است كه شخص آخرت را بچشم ببيند. (ملك الموت يا بهشت را و يا دوزخ را).