روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۸۸۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

قال الصادق ع :

إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ دَخَلَ عَلَى رَجُلٍ مِنْ‏ بَنِي هَاشِمٍ‏ وَ هُوَ فِي اَلنَّزْعِ فَقَالَ لَهُ قُلْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ‏ اَلْحَلِيمُ اَلْكَرِيمُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ اَلْعَلِيُّ اَلْعَظِيمُ سُبْحَانَ اَللَّهِ رَبِّ اَلسَّمَاوَاتِ اَلسَّبْعِ وَ رَبِّ اَلْأَرَضِينَ اَلسَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ اَلْعَرْشِ اَلْعَظِيمِ وَ سَلاََمٌ عَلَى اَلْمُرْسَلِينَ `وَ اَلْحَمْدُ لِلََّهِ رَبِّ اَلْعََالَمِينَ‏ فَقَالَهَا فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَنْقَذَهُ مِنَ‏ اَلنَّارِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۷۹

امام صادق عليه السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله بر مردى از بنى هاشم كه در حال نزع و احتضار بود وارد شد و باو گفت: اين دعا را بخوان: «لا إله‏ إلّا اللَّه الحليم الكريم، لا إله إلّا اللَّه العليّ العظيم، سبحان اللَّه ربّ السّماوات السّبع و رب الأرضين السّبع و ما فيهنّ و ما بينهنّ و ما تحتهنّ و ربّ العرش العظيم، و سلام على المرسلين و الحمد للَّه ربّ العالمين». يعنى هيچ معبودى نيست كه در خور پرستش باشد جز ذات واجب الوجودى كه مستجمع جميع صفات كماليّه و حليم و بردبار و كريم است، نيست معبودى جز خداى يگانه بلند مرتبه و عظيم الشأن منزّه و پاك ميدانم پروردگار آسمانهاى هفتگانه را و آنچه در آنهاست و آنچه در ميان آنها و زير آنها است و او پروردگار عرش عظيم است و درود بر فرستادگان الهى و حمد و ثنا مخصوص خداوند پروردگار عالميان است. آن مرد كه در حال نزع بود اين دعا را خواند و پيغمبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: سپاس خداى را كه او را از آتش دوزخ رهانيد. و اين كلمات همان كلمات فرج است.