روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۷۱
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابٌ فِيمَنْ تَرَكَ الْوُضُوءَ أَوْ بَعْضَهُ أَوْ شَكَّ فِيه
و روي :
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۷۰ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۶۷۲ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۸۷
و روايت شده است كه مردى از علما را در قبرش نشاندند، و باو گفتند: ما تو را صد تازيانه از عذاب خداوند عزّ و جلّ ميزنيم، گفت: طاقت آن را ندارم، پس پيوسته از تعداد تازيانهها كم ميكردند تا آن را به يك تازيانه رساندند، باز گفت طاقت آن را ندارم، سپس گفتند: چارهاى از آن نيست، گفت: براى چه آن را بمن ميزنيد؟ گفتند: به اين دليل تو را تازيانه ميزنيم كه روزى بدون وضو نماز گزاردى، و بر ضعيفى مظلوم گذشتى، و او را يارى نكردى. پس تازيانهاى از عذاب خداى تعالى باو زدند و قبرش پر از آتش شد. مترجم گويد: «بىوضو نماز گزاردن او شايد بجماعت حاضر شده و بدون وضو به تظاهر اقتدا كرده و إلّا آن كس كه نماز منفرد را بدون وضو ميگذارد مجنون است و بر او تكليف نيست».
