روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۵۹
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ الْمِيَاهِ وَ طُهْرِهَا وَ نَجَاسَتِهَا
و سيل الصادق ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۵۸ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۵۶۰ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹
و از امام صادق عليه السلام پرسيدند: آبى كه ماكيان (مرغ خانگى) از آن نوشيده حكمش چيست؟ فرمود: اگر ميدانى كه در منقار او نجاستى بوده، از آن وضو مساز، و مياشام و چنانچه معلوم نباشد كه در منقارش از نجاست چيزى بوده ميتوانى وضو گرفته و بياشامى. (مراد آب قليل است). و هر چه از حيوانات حلال گوشت باشد، وضو ساختن از آب نيمخورده آنها جايز است و اشكالى ندارد. و همچنين است حكم نيمخورده باز و شاهين و عقاب در صورتى كه خون در منقارشان ديده نشود و اگر خون مشاهده شد نميتوان از آن آب وضو ساخت يا آشاميد. و اگر شخصى از بينىاش خون جارى شود و بينى بيفشاند و قطرههاى كوچك خون بيرون جهد و با ظرف آبى كه در پيش دارد ملاقات كند ولى ذرّات خون در ظرف يا آب ديده نشود اشكالى نيست كه با آن آب وضو گيرند، و اگر از خون چيزى در آب به چشم آيد با آن وضو نمىتوان ساخت. و هر گاه ماكيان و پرنده بر نجاست راه روند و سپس با پاى آلوده داخل آب شوند وضو گرفتن از آن آب جايز نيست مگر آنكه در حدّ كرّ باشد. مترجم: «جمعى از فقها اين كلام را دليل بر متنجّس شدن آب قليل بملاقات نجس گرفتهاند، و آن صرف ادّعاست چون خبر، وقوع نجس در آب را ميرساند نه تنها ملاقات را». و اگر در مشكى بزرگ كه در آن پر از آب بود، موشى يا موش صحرائى يا صعوه (پرندهاى است كوچكتر از گنجشك كه بآن دم جنبانك گويند) مرده بيفتد و در آب ورم كرده متلاشى شود، نوشيدن و وضو ساختن از آن آب جايز نيست، و چنانچه اجزاء آنها از هم نگسيخته و متلاشى نشده و جسد حيوان تازه بود در صورتى كه آن را در آورده و دور افكنند اشكالى ندارد از آن بياشامند و وضو بسازند، و همچنين است حكم سبو و خمره و مشك و امثال اينها كه بقدر كرّ گنجايش آب ندارند. مترجم گويد: «تا زمانى كه حيوان مرده متلاشى نشده باشد معلوم نيست كه سرايتى در آب كرده باشد. بنا بر اين اجازه براى مصرف آن آب جهت وضو و آشاميدن داده شده است». و همين طور اگر موش يا هر حيوان ديگرى در چاه آبى كه از آن استفاده مىشود افتاد و با آب آن چاه خمير درست كرده و نان پختند يعنى با آتش پخته شده و در معرض آتش قرار گرفته باشد، استفاده از آن نان اشكالى ندارد.