روایت:الکافی جلد ۸ ش ۳۶۵

آدرس: الكافي، جلد ۸

عنه عن صالح عن بعض اصحابه عن عبد الصمد بن بشير عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَلْحُوتَ اَلَّذِي يَحْمِلُ اَلْأَرْضَ أَسَرَّ فِي نَفْسِهِ أَنَّهُ إِنَّمَا يَحْمِلُ اَلْأَرْضَ بِقُوَّتِهِ فَأَرْسَلَ اَللَّهُ تَعَالَى إِلَيْهِ حُوتاً أَصْغَرَ مِنْ شِبْرٍ وَ أَكْبَرَ مِنْ فِتْرٍ فَدَخَلَتْ فِي خَيَاشِيمِهِ فَصَعِقَ فَمَكَثَ بِذَلِكَ أَرْبَعِينَ يَوْماً ثُمَّ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَءُوفَ بِهِ وَ رَحِمَهُ وَ خَرَجَ فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ بِأَرْضٍ زَلْزَلَةً بَعَثَ ذَلِكَ اَلْحُوتَ إِلَى ذَلِكَ اَلْحُوتِ فَإِذَا رَآهُ اِضْطَرَبَ فَتَزَلْزَلَتِ اَلْأَرْضُ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۶۶

عبد الصمد بن بشير از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: همانا آن ماهى كه زمين را بر خود حمل ميكند با خود گفت: كه من كسى هستم كه همه زمين را به نيروى خود بردارم، پس خداى تعالى يك ماهى بنزدش فرستاد كه كوچكتر از يك وجب و بزرگتر از سر انگشت بود، پس آن ماهى كوچك بدرون بينى او رفت و او غش كرد، و چهل روز بدان حال ماند، سپس خداى عز و جل‏ بدو مهر ورزيده و رحمش كرد و آن ماهى از بينيش بيرون رفت، و هر گاه خداى عز و جل بخواهد جايى زلزله رخ دهد آن ماهى كوچك را بسوى آن ماهى بزرگ فرستد و بمحض اينكه او را ببيند بر خود بلرزد و از اين جهت زمين بلرزد.