روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۹۴

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

وهيب عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ اَلَّذِينَ يُؤْتُونَ مََا آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ قَالَ هِيَ شَفَاعَتُهُمْ وَ رَجَاؤُهُمْ يَخَافُونَ أَنْ تُرَدَّ عَلَيْهِمْ أَعْمَالُهُمْ إِنْ لَمْ يُطِيعُوا اَللَّهَ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ يَرْجُونَ أَنْ يَقْبَلَ مِنْهُمْ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۳۳

ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام تفسير گفتار خداى عز و جل را پرسيدم كه فرمايد: «و كسانى كه بدهند آنچه را بايد داد و با اين حال دلهاشان ترسان است» (سوره مؤمنون آيه ۶۰) فرمود مقصود شفاعت آنان و اميدى است كه دارند، و ترس آن را دارند كه اعمالشان بسوى آنها باز گردد بخاطر آنكه فرمانبردارى خداى عز ذكره را ننموده باشند، و اميد آن دارند كه از آنها پذيرفته شود.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۷۲

ابو بصير مى‏گويد: از امام صادق عليه السّلام پيرامون آيه شريفه: وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ ... «۱» پرسش كردم. حضرت فرمود: مقصود شفاعت آنان و اميدى است كه دارند و ترس آن را دارند كه اعمالشان به سبب نافرمانى از خداى عزّ و جلّ به سوى ايشان باز گردد و اميد آن دارند كه از آنها پذيرفته شود. __________________________________________________

(۱) «و كسانى كه ببخشند و با اين حال باز دلهاشان ترسان است» (سوره مؤمنون/ آيه ۶۰).