روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۵

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد عن موسي بن عمر الصيقل عن ابي شعيب المحاملي عن عبد الله بن سليمان عن ابي عبد الله ع قال قال امير المومنين ع :

لَيَأْتِيَنَّ عَلَى اَلنَّاسِ زَمَانٌ يُظَرَّفُ فِيهِ اَلْفَاجِرُ وَ يُقَرَّبُ‏ فِيهِ اَلْمَاجِنُ وَ يُضَعَّفُ فِيهِ اَلْمُنْصِفُ قَالَ فَقِيلَ لَهُ مَتَى ذَاكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ فَقَالَ إِذَا اُتُّخِذَتِ اَلْأَمَانَةُ مَغْنَماً وَ اَلزَّكَاةُ مَغْرَماً وَ اَلْعِبَادَةُ اِسْتِطَالَةً وَ اَلصِّلَةُ مَنّاً قَالَ‏ فَقِيلَ مَتَى ذَلِكَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ فَقَالَ إِذَا تَسَلَّطْنَ اَلنِّسَاءُ وَ سُلِّطْنَ اَلْإِمَاءُ وَ أُمِّرَ اَلصِّبْيَانُ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۹۸

امام صادق عليه السّلام فرموده كه امير مؤمنان عليه السّلام فرمود: همانا روزگارى بر مردم بيايد كه شخص گنه‏پيشه و بدكار را ظريف و زيرك شمارند، و شخص پررو و بى‏شرم را بخود نزديك كرده و مقرب نزد اشخاص واقع گردد، و شخص با انصاف را ناتوان شمرند! بدان حضرت گفتند: اى امير مؤمنان در چه زمان اين جريان پيش آيد؟ فرمود: هر گاه امانت را غنيمتى دانند (و بصاحبش نپردازند) و زكاة را غرامت (تاوان و زيان) دانند، و عبادت را وسيله‏اى براى گردنفرازى و برترى بر مردم گيرند، و صله رحم‏ (يا دستگيرى از مستمندان) را وسيله براى منت‏گذارى قرار دهند (و باين كار بر مردم يا بر خويشان و مستمندان منت گذارند)؟ عرضكردند: اى امير مؤمنان اين جريان چه وقت خواهد بود؟ فرمود: آن وقتى كه زنان (بر مردان) تسلط يابند، و كنيزكان را (بر كارها) تسلط دهند، و كودكان را فرمانروائى دهند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۱۰۱

از امام صادق عليه السّلام نقل است كه امير المؤمنين عليه السّلام فرموده است: زمانى بر مردم بيايد كه هرزه، ظريف و خوشمزه شمرده شود، و نابكار مورد تقرّب قرار گيرد، و شخص منصف تضعيف شود. حضرت صادق عليه السّلام مى‏فرمايد: به ايشان عرض شد: چه هنگام چنين شود يا امير المؤمنين؟ حضرت عليه السّلام فرمود: هر گاه امانت به غنيمت، و زكات به غرامت، ستانده شود و عبادت موجب سركشى گردد، و براى صله رحم منّت گذارند، حضرت صادق عليه السّلام مى‏فرمايد: به ايشان عرض شد: آن چه هنگام است يا امير المؤمنين؟ حضرت عليه السّلام فرمود: هنگامى كه زنان تسلّط يابند و كارها به كنيزان سپرده شود و كودكان فرماندهى كنند.