روایت:الکافی جلد ۸ ش ۲۲۱

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن بكر بن صالح قال سمعت ابا الحسن الاول ع يقول :

مِنَ اَلرِّيحِ اَلشَّابِكَةِ وَ اَلْحَامِ وَ اَلْإِبْرِدَةِ فِي اَلْمَفَاصِلِ تَأْخُذُ كَفَّ حُلْبَةٍ وَ كَفَّ تِينٍ يَابِسٍ تَغْمُرُهُمَا بِالْمَاءِ وَ تَطْبُخُهُمَا فِي قِدْرٍ نَظِيفَةٍ ثُمَّ تُصَفِّي ثُمَّ تُبَرِّدُ ثُمَّ تَشْرَبُهُ يَوْماً وَ تَغِبُّ يَوْماً حَتَّى تَشْرَبَ مِنْهُ تَمَامَ أَيَّامِكَ قَدْرَ قَدَحٍ رَوِيٍّ

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۱ ترجمه رسولى محلاتى, ۲۷۵

بكر بن صالح گويد: شنيدم از حضرت موسى بن جعفر عليه السّلام كه ميفرمود: براى علاج باد «شابكه» (مجلسى (ره) گويد: شايد مقصود بادى است كه زير پوست مى‏افتد) و «حام» (مرض عطش) و سستى مفاصل، يك مشت شنبليله ميگيرى با يك مشت انجير خشك و هر دو را در مقدارى آب خيس كن، سپس در ظرفى تميز آن را بپز و از صافى دركن، و بگذار تا سرد شود و يك روز در ميان از آن بخور تا رويهمرفته باندازه يك قدح پر از اين دوا بخورى.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۲۳۸

بكر بن صالح مى‏گويد: از امام موسى بن جعفر عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: براى درمان باد (شابكه) و (حام) [مرض عطش‏] و سستى مفاصل، يك مشت شنبليله بر مى‏گيرى با مشتى انجير خشك و هر دو را در مقدارى آب خيس مى‏كنى، سپس در ظرفى تميز آن را مى‏پزى و صاف مى‏كنى و آن را رها مى‏كنى تا سرد شود و يك روز در ميان از آن مى‏خورى تا جايى كه در يك روز قدحى پر از اين دارو خورده باشى.