روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۷۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن ابن مسكان عن منصور الصيقل و المعلي بن خنيس قالا سمعنا ابا عبد الله ع يقول قال رسول الله ص :

قَالَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مَا تَرَدَّدْتُ فِي شَيْ‏ءٍ أَنَا فَاعِلُهُ كَتَرَدُّدِي فِي مَوْتِ عَبْدِيَ اَلْمُؤْمِنِ إِنَّنِي لَأُحِبُّ لِقَاءَهُ وَ يَكْرَهُ اَلْمَوْتَ فَأَصْرِفُهُ عَنْهُ وَ إِنَّهُ لَيَدْعُونِي فَأُجِيبُهُ وَ إِنَّهُ لَيَسْأَلُنِي‏ فَأُعْطِيهِ وَ لَوْ لَمْ يَكُنْ فِي اَلدُّنْيَا إِلاَّ وَاحِدٌ مِنْ عَبِيدِي مُؤْمِنٌ لاَسْتَغْنَيْتُ بِهِ عَنْ جَمِيعِ خَلْقِي وَ لَجَعَلْتُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لاَ يَسْتَوْحِشُ إِلَى أَحَدٍ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۶۷

از امام صادق (ع) كه رسول خدا (ص) فرمود: خدا عز و جل فرمايد: من هر چه كنم، ترديدى ندارم چون ترديد در مرگ بنده مؤمنم، راستى كه من ملاقاتش را دوست دارم و او مرگ را بد دارد و مرگ را از او بگردانم و راستى كه او مرا خواند و منش اجابت كنم و راستى كه از من خواهش كند و به او بدهم و اگر نباشد در دنيا جز يك بنده مؤمن، من به او از همه خلقم بى‏نياز باشم و براى او از ايمانش وسيله أُنس و آرامشى بسازم كه از آن به هيچ كس نهراسد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۴۴

رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خداى عز و جل فرمايد: در هر كارى كه انجامش تنها بدست من است مردد نشدم، مانند ترددى كه در مرگ بنده مؤمنم دارم، من ديدار او را دوست دارم و او مرگ را نميخواهد، پس مرگ را از او ميگردانم، و مؤمن بدرگاهم دعا ميكند و من اجابتش ميكنم و او از من ميخواهد و من باو عطا ميكنم. و اگر در دنيا جز يك بنده مؤمنم نباشد، باو از همه مخلوقم بى‏نيازى جويم و از ايمانش براى او همدمى سازم كه بهيچ كس محتاج نباشد كه از ترس باو پناه برد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۰۳

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از ابن‏مسكان، از منصور صيقل و معلّى بن خنيس روايت كرده است كه گفت: شنيديم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: خداى عز و جل فرمود: در هيچ چيز كه من فاعل و كننده‏ آنم، آن قدر تردّد ندارم، مانند تردّدى كه در قبض روح و مردن بنده مؤمن خود دارم؛ زيرا كه من لقاى او را دوست مى‏دارم و او مرگ را ناخوش دارد؛ پس مرگ را از او مى‏گردانم، و به درستى كه او مرا مى‏خواند و من او را اجابت مى‏كنم، و از من خواهش مى‏كند و به او عطا مى‏كنم، و اگر در دنيا نباشد، مگر يكى از بندگان من كه مؤمن باشد، هر آينه به او از همه خلق خويش بى‏نيازى جويم، و هر آينه او را از ايمانش انيسى قرار دهم كه به آن خو كند، و وحشت نكند تا به كسى پناه برد». «۱» __________________________________________________

(۱). و مخفى نماند كه تردّد نسبت به خدا روا نيست، و آن‏چه خداى- تعالى- آن را به خود نسبت داده، محمول است بر يكى از چند وجه كه در نجات السّالكين آن را بيان كرده‏ام. (مترجم)