روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۵۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن اسماعيل بن مهران عن سيف بن عميره عن سليمان بن عمرو النخعي قال و حدثني الحسين بن سيف عن اخيه علي عن سليمان عمن ذكره عن ابي جعفر ع قال :

سُئِلَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ عَنْ خِيَارِ اَلْعِبَادِ فَقَالَ اَلَّذِينَ إِذَا أَحْسَنُوا اِسْتَبْشَرُوا وَ إِذَا أَسَاءُوا اِسْتَغْفَرُوا وَ إِذَا أُعْطُوا شَكَرُوا وَ إِذَا اُبْتُلُوا صَبَرُوا وَ إِذَا غَضِبُوا غَفَرُوا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۴۹

از امام باقر (ع) كه از پيغمبر (ص) پرسش شد از بنده‏هاى نيك، در پاسخ فرمود: آنهايند كه هر گاه نيكى كنند شادمان شوند، و چون بدى كنند آمرزش خواهند، و اگر چيزى به آنها داده شود، شكرگزارند، و اگر گرفتار شوند صبر كنند، و هر گاه خشم گيرند درگذرند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۳۷

امام باقر عليه السّلام فرمود: از پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله پرسيدند: بهترين بندگان كيانند؟ فرمود كسانى كه چون نيكى كنند، شاد گردند و چون بدى كنند آمرزش خواهند، و چون بآنها عطا شود شكر كنند، و چون گرفتار شوند صبر كنند، و چون خشم گيرند، چشم پوشى نمايند

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۹۱

از او، از اسماعيل بن مهران، از سيف بن عميره، از سليمان بن عمرو نخعى روايت است كه گفت: و نيز حديث كرد مرا حسين بن سيف، از برادرش على، از سليمان، از آنكه او را ذكر كرده، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «پيغمبر صلى الله عليه و آله سؤال شد از خوبان از بندگان. فرمود كه: آنانند كه چون نيكى به جا آورند، شاد شوند، و چون بدى كنند، آمرزش طلبند، و چون عطا شوند، شكر گذارند، و چون مبتلا گردند، شكيبايى ورزند، و چون خشم گيرند، بيامرزند».