روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۰۵

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن زكريا المومن عن عبد الله بن اسد عن عبد الله بن عطا قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي جَعْفَرٍ ع‏ رَجُلاَنِ مِنْ أَهْلِ‏ اَلْكُوفَةِ أُخِذَا فَقِيلَ لَهُمَا اِبْرَأَا مِنْ‏ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ فَبَرِئَ وَاحِدٌ مِنْهُمَا وَ أَبَى اَلْآخَرُ فَخُلِّيَ سَبِيلُ اَلَّذِي بَرِئَ وَ قُتِلَ اَلْآخَرُ فَقَالَ أَمَّا اَلَّذِي بَرِئَ فَرَجُلٌ فَقِيهٌ فِي دِينِهِ وَ أَمَّا اَلَّذِي لَمْ يَبْرَأْ فَرَجُلٌ تَعَجَّلَ إِلَى‏ اَلْجَنَّةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۵۱

از عبد اللَّه بن عطاء، گويد: به امام باقر (ع) گفتم: دو مرد از اهل كوفه را گرفتند و به‏ آنها گفته شد از امير المؤمنين (ع) بيزارى جوئيد، يكى بى‏زارى جست و او را آزاد كردند و يكى امتناع كرد و او را كشتند؟ فرمود: آنكه بى‏زارى جسته (از روى تقيّه) مردى است كه در ديانتِ خود مسأله مى‏دانسته (و به تكليف تقيّه عمل كرده) و اما آنكه بيزارى نجسته، مردى است كه به بهشت شتافته (يعنى از مصلحان بزرگ و جانبازان راه حق بوده است).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۱۳

عبد اللَّه بن عطا گويد: بامام باقر عليه السّلام عرضكردم: دو مرد از اهل كوفه را دستگير كرده بآنها گفتند: از امير المؤمنين بيزارى جوئيد، يكى از آنها بيزارى جست و ديگرى سر پيچى كرد، آن را كه بيزارى جست رها كردند و ديگرى را كشتند، امام فرمود: آنكه بيزارى جسته مرديست دانشمند در دين خود و اما آنكه بيزارى نجست، مرديست كه بسوى بهشت شتافته است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۴۹

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن عيسى از زكريّا مؤمن، از عبداللَّه بن اسد، از عبداللَّه بن عطا روايت كرده است كه گفت: به خدمت امام محمد باقر عليه السلام‏ عرض كردم كه: دو كس از اهل كوفه را گرفتند و به ايشان گفتند كه: از اميرالمؤمنين بيزار شويد. پس يكى از آنها بيزار شد و ديگرى ابا كرد. و آنكه بيزار شده بود دست از او برداشتند و ديگرى را كشتند. فرمود كه: «امّا آنكه بيزار شده مردى است در دين خويش دانشمند، و امّا آنكه بيزار نشده مردى است كه به سوى بهشت شتافته».