روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۰۶
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
علي بن ابراهيم عن ابيه عن حماد عن ابراهيم بن عمر اليماني عن ابي عبد الله ع قال :
الکافی جلد ۲ ش ۷۰۵ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۷۰۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۸۷
امام صادق (ع) فرمود: هيچ مؤمنى نيست كه براى برادر مؤمنش در انجام حاجتى دوندگى كند جز اينكه خدا عز و جل به هر گامى برايش حسنهاى بنويسد و سيئهاى فرو ريزد و درجهاى بالا برد و پس از آن ده حسنه برايش افزوده شود و در ده حاجت وساطتش پذيرفته گردد.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۸۳
امام صادق عليه السّلام فرمود: مؤمنى نيست كه در راه حاجت برادر مؤمنش گام بردارد، جز آنكه خداى عز و جل برايش در هر قدمى حسنهئى نويسد و گناهى فرو ريزد و درجهئى بالا برد و سپس ده حسنه بيفزايد و در ده حاجت او را شفيع گرداند.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۹۷
على بن ابراهيم، از پدرش از حمّاد، از ابراهيم بن عمر يمانى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هيچ مؤمنى از براى برادر مسلمان مؤمن خويش در حاجتى نرود، مگر آنكه خداى عز و جل به هر گامى از برايش حسنهاى بنويسد، و به واسطه آن گناهى از او فرو ريزد، و به آن درجهاى از برايش بلند گرداند، و بعد از آن او را ده حسنه بيفزايد و در ده حاجت شفيع گرداند».