روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۰۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن احمد بن محمد عن معمر بن خلاد قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً فِي اَلْأَرْضِ يَسْعَوْنَ فِي حَوَائِجِ اَلنَّاسِ هُمُ اَلْآمِنُونَ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ وَ مَنْ أَدْخَلَ عَلَى مُؤْمِنٍ سُرُوراً فَرَّحَ اَللَّهُ قَلْبَهُ‏ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۸۵

از معمر بن خلاد، گويد: شنيدم أبو الحسن (ع) مى‏فرمود: به راستى براى خدا بنده‏هائى است در زمين كه مى‏كوشند در حوائج مردم، ايشانند كه روز قيامت آسوده‏اند، و هر كه وسيله شادى مؤمنى را فراهم سازد، خدا دلش را در روز قيامت شاد كند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۸۲

حضرت ابو الحسن عليه السلام ميفرمود: همانا از براى خدا در زمين بندگانى است كه براى حوائج مردم كوشش ميكنند، اينها روز قيامت در امانند، و هر كه بمؤمنى شادى رساند، خدا روز قيامت دلش را شاد سازد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۹۷

از او، از احمد بن محمد، از معمّر بن خلّاد روايت است كه گفت: شنيدم از امام موسى‏كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود: «به درستى كه خدا را بندگانى چندند در زمين كه در حوائج مردم سعى مى‏كنند و ايشانند كه در روز قيامت ايمنند. و هر كه شادى را بر مؤمنى داخل كند، خدا در روز قيامت دل او را شاد گرداند».