روایت:الکافی جلد ۲ ش ۶۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن علي بن النهدي عن ابي عبد الله ع قال :

مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي اَللَّهِ وَ لِلَّهِ جَاءَ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ يَخْطِرُ بَيْنَ قَبَاطِيٍّ مِنْ نُورٍ وَ لاَ يَمُرُّ بِشَيْ‏ءٍ إِلاَّ أَضَاءَ لَهُ حَتَّى يَقِفَ بَيْنَ يَدَيِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَيَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ مَرْحَباً وَ إِذَا قَالَ مَرْحَباً أَجْزَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ اَلْعَطِيَّةَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۵۲۵

امام صادق (ع) فرمود: هر كه از برادر خود فى اللَّه و للَّه ديدن كند، روز قيامت به محشر آيد و در جامه‏هاى سپيد فاخر كه قباطى است و از نور يافته است، گام بر مى‏دارد و بر چيزى نگذرد جز اين كه بر او بتابد و بدرخشد تا برابر خدا عز و جل ايستد و خدا عز و جل به او فرمايد: خوشامدى، و چون خدا خوشامد گويد عطاى او را شايان سازد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۵۶

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كه در راه خدا و براى خدا بديدن برادرش رود، روز قيامت در ميان پارچه‏هائى از نور بافته گام بردارد، و از هر چه بگذرد برايش بتابد و بدرخشد تا در برابر خداى عز و جل بايستد، سپس خداى عز و جل باو فرمايد: مرحبا و چون خدا مرحبا گويد عطايش را فراوان سازد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۴۴۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از على بن نهدى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هر كه برادر خود را در راه خدا و براى خدا زيارت كند، در روز قيامت مى‏آيد، در حالى [كه‏] مى‏خرامد در ميانه نورى سفيد چون جامه‏هاى مصرى، و به چيزى نمى‏گذرد، مگر آنكه به جهت آن روشن مى‏شود، تا در نزد خداى عز و جل بايستد؛ پس خداى عز و جل به او مى‏فرمايد: مرحبا! خوش آمدى. و در گشادگى خواهى بود، و چون خدا مرحبا بفرمايد، عطاى او را جزيل مى‏كند و بخشش او را عظيم مى‏گرداند».