روایت:الکافی جلد ۲ ش ۴۸۱
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن يعقوب بن يزيد عن ابراهيم بن محمد النوفلي رفعه الي علي بن الحسين ص قال :
الکافی جلد ۲ ش ۴۸۰ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۴۸۲ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۴۲۱
از على بن الحسين (ع) كه رسول خدا (ص) به يك شترچرانى گذر كرد و فرستاد از او شربتى براى نوشيدن خواست، در پاسخ گفت: آنچه در پستان شترها است صبحانه قبيله است و آنچه در ظرفها اندوختم از آن شام آنها است، رسول خدا (ص) فرمود: بار خدايا مال و اولادش را فراوان كن، و به گوسفندچرانى گذر كرد و از او شيرى براى نوشيدن خواست، او آنچه شير در پستان گوسفندان بود دوشيد و كاسه خود را در كاسه رسول خدا (ص) برگردانيد و يك گوسفند هم نزد آن حضرت فرستاد و گفت: اين است آنچه نزد ما است و اگر هم خواهى بيشتر بدهيم، گويد: رسول خدا (ص) فرمود: بار خدايا به اندازه حاجت به او روزى بده، يكى از اصحاب وى به او گفت: يا رسول اللَّه، براى آنكه تو را رد كرد، دعائى كردى كه ما همه آن را دوست داريم و براى آنكه حاجتت برآورد دعائى كردى كه ما همه بد داريم، رسول خدا در پاسخ فرمود: به راستى آنچه كم باشد و بس باشد بهتر است از آنچه بيش است و بازى انديش است، بار خدايا به محمد و آل محمد و آل محمد به اندازه رفع حاجت روزى بده.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۲۱۰
رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله به شترچرانى گذر كرد و كسى را فرستاد تا از او شير بخواهد شتربان گفت: آنچه در پستان شترانست صبحانه قبيله است و آنچه در ظرفهاست شام ايشانست، رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خدايا مال و فرزندانش را زياد كن. سپس به گوسفندچرانى گذر كرد و كس فرستاد تا از او شير بگيرد، چوپان گوسفندها را دوشيد و هر چه در ظرف داشت، در ظرف پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله ريخت و گوسفندى هم براى حضرت فرستاد و عرضكرد همين اندازه نزد ما بود، اگر بيشتر هم بخواهيد بشما ميدهم. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: خدايا او را بقدر كفاف روزى ده، يكى از اصحاب عرضكرد: يا رسول اللَّه! براى كسى كه ردت كرد، دعائى فرمودى كه همه ما آن را دوست داريم و براى كسى كه حاجتت را روا كرد دعائى فرمودى كه همه ما ناخوش داريم. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: آنچه كم باشد و كفايت كند، بهتر است از زيادى كه دل را مشغول دارد بار خدايا بمحمد و آل محمد بقدر كفاف روزى كن.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۳۶۳
چند نفر از اصحاب ما روايت كردهاند، از احمد بن محمد بن خالد، از يعقوب بن يزيد، از ابراهيم بن محمد نوفلى كه آن را مرفوع ساخته به سوى حضرت على بن الحسين عليهما السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله به شترچرانى گذشت؛ پس كسى را فرستاد كه از او شير طلب كند. شترچران گفت كه: امّا آنچه در پستانهاى شتر است، شربت بامدادى اين قبيله است كه در بامداد مىنوشند، و امّا آنچه در ظرفهاى ما است، شراب شبانگاهى ايشان است. بعد از آنكه فرستاده خبر آورد، رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بار خدايا! مال و فرزند او را بسيار گردان. بعد از آن به گوسفندچرانى گذشت، و كسى را به سوى آن شبان فرستاد كه از او شير طلب كند؛ پس شبان آنچه را كه در پستانهاى گوسفندان بود، از براى او دوشيد، و آنچه شير در ظرفش بود، در ظرف رسول خدا صلى الله عليه و آله سرنگون كرد و در آن ريخت، و آن را با يك گوسفند به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله فرستاد و گفت كه: اينك، آن چيزى است كه در نزد ما بود، و اگر خواسته باشى زيادتر به تو دهيم، تو را زيادتر مىدهيم». حضرت فرمود كه: «پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بار خدايا! او را به قدر كفاف روزى ده. بعضى از اصحاب پيغمبر صلى الله عليه و آله به آن حضرت عرض كرد كه: يا رسول اللَّه! از براى آنكه تو را رد كرد، دعا كردى به دعايى كه ما همه آن را دوست مىداريم و مىخواهيم، و دعا كردى از براى آنكه حاجتت را روا كرد، به دعايى كه ما همه آن را ناخوش داريم و نمىخواهيم. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: به درستى كه آنچه كم باشد و كفايت كند، بهتر است از آنچه بسيار باشد و اين كس را مشغول گرداند. بار خدايا! محمد و آلمحمد را به قدر كفاف روزى ده».