روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۲۵۹
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الْعِشْرَة
ابو عبد الله الاشعري عن معلي بن محمد عن الوشا عن حماد بن عثمان قال :
| الکافی جلد ۲ ش ۲۲۵۸ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۲۲۶۰ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۶۱
از حماد بن عثمان كه امام صادق (ع) روى ران چپ نشست و پاى راست خود را روى آن نهاد و مردى به او گفت: قربانت! اين نشستن بدنمائى است، فرمود: نه، اين را همانا يهود گويند كه: چون خدا عز و جل از آفرينش آسمانها و زمين فارغ شد و بر عرش استوار گرديد، چنين نشست تا استراحت كند و خدا عز و جل اين آيه را نازل كرده (۲۵۵ سوره بقره): «اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ» و امام صادق (ع) به همان وضع ماند.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۸۳
حماد بن عثمان گويد: حضرت صادق عليه السّلام روى پاى چپ نشست و پاى راست را روى ران چپ گذارد، پس مردى باو عرضكرد: قربانت گردم اين نوع نشستن خوب نيست!؟، فرمود: نه، اين حرفى است كه يهود گويند: كه چون خداى عز و جل از آفريدن آسمانها و زمين فارغ شد و بر عرش استوار گرديد براى استراحت (و رفع خستگى) اين گونه نشست، پس خداى تعالى اين آيه (يعنى آية الكرسى) را نازل كرد: «اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ» و حضرت صادق عليه السلام بهمان طور كه نشسته بود حركت نكرد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۵۵
ابو عبداللَّه اشعرى، از معلّى بن محمد، [از] وشّاء، از حمّاد بن عثمان روايت كرده است كه: امام جعفر صادق عليه السلام نشست، در حالى كه پاى راستش را بر ران چپش انداخته بود. مردى به آن حضرت عرض كرد كه: فداى تو گردم! اينك نشستن مكروه و ناخوش است. فرمود: «نه، جز اين نيست كه آن چيزى است كه يهود گفتند كه: چون خداى عز و جل از آفريدن آسمانها و زمين خلاص شد و بر عرش قرار گرفت، به اين نشستن نشست، تا استراحت كند. پس خدا عز و جل اين را فرو فرستاد كه: «اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ» «۱»». و حضرت صادق عليه السلام متورّك و پا بر روى يكديگر انداخته باقى ماند، چنان كه آن حضرت همچنين نشسته بود. ( ۱). بقره، ۲۵۵.
