روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۱۱۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ فَضْلِ الْعِلْم

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن سنان او عن غيره عمن ذكره قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنِ‏ اَلْقُرْآنِ‏ وَ اَلْفُرْقَانِ أَ هُمَا شَيْئَانِ أَوْ شَيْ‏ءٌ وَاحِدٌ فَقَالَ ع‏ اَلْقُرْآنُ‏ جُمْلَةُ اَلْكِتَابِ وَ اَلْفُرْقَانُ اَلْمُحْكَمُ اَلْوَاجِبُ اَلْعَمَلِ بِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۴۶۹

از كسى كه نام او را برده است، گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم كه قرآن و فرقان دو معنى دارند يا يك معنى دارند؟ فرمود: قرآن نام همه كتاب خدا است و فرقان همان بخشى است كه محكم است و دستور واجب در آن بيان شده.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۴۳۸

محمد بن سنان يا ديگرى از كسى كه نامش را برده حديث كند كه گويد: از حضرت صادق عليه السّلام پرسيدم كه قرآن و فرقان دو چيزند (دو معنى دارند) يا يك چيزند؟ فرمود: قرآن همه كتاب است، و فرقان همان قسمت محكم آن است كه عمل بدان واجب است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۶۷۵

على بن ابراهيم، از پدرش، از ابن سنان يا از غير او، از آنكه او را ذكر كرده، روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قرآن و فرقان، و عرض كردم كه: آيا اين دو لفظ، دو چيزند، يا يك چيز؛ يعنى مترادفند يا نه؟ حضرت فرمود كه: «قرآن، جمله و همه كتاب خدا است، و فرقان، آن چيزى است كه محكم است، و عمل كردن به آن واجب» «۱» ( ۱). از اين حديث ظاهر مى‏شود كه قرآن حقيقت است در مجموع ما بين الدّفّتين، نه آنكه مشترك لفظى يا معنوى باشد در ميان آن و بعضى از آن، چنان كه بعضى گمان كرده‏اند.( مترجم)