روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۳۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن بعض اصحابه عن ابراهيم بن حنان عن علي بن سوره عن سماعه قال قال لي ابو الحسن ع :

إِذَا كَانَ لَكَ يَا سَمَاعَةُ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَاجَةٌ فَقُلِ‏ اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِ‏ مُحَمَّدٍ وَ عَلِيٍ‏ فَإِنَّ لَهُمَا عِنْدَكَ شَأْناً مِنَ اَلشَّأْنِ وَ قَدْراً مِنَ اَلْقَدْرِ فَبِحَقِّ ذَلِكَ اَلشَّأْنِ وَ بِحَقِّ ذَلِكَ اَلْقَدْرِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا فَإِنَّهُ إِذَا كَانَ‏ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ لَمْ يَبْقَ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لاَ نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لاَ مُؤْمِنٌ مُمْتَحَنٌ إِلاَّ وَ هُوَ يَحْتَاجُ إِلَيْهِمَا فِي ذَلِكَ اَلْيَوْمِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۸۱

از سماعه، گويد: أبو الحسن (ع) به من فرمود: اى سماعه، چون به خدا عز و جل حاجتى دارى بگو: بار خدايا از تو خواهم به حق محمد و على زيرا آنها در نزد تو مقامى ارجمند و قدر و اعتبارى بسزا دارند، بحق آن مقام و بحق آن مقدرة كه رحمت كن محمد و آل محمد را و با من چنين و چنان كن. زيرا چون روز رستاخيز شود هيچ فرشته مقرّب و پيغمبر مرسل و مؤمنى آزموده نماند جز اينكه بدانها نياز دارند در آن روز.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۴۷

سماعة گويد: حضرت ابو الحسن (موسى بن جعفر عليهما السلام) بمن فرمود: اى سماعة هر گاه براى تو نزد خداى عز و جل حاجتى است پس بگو: «اللهم انى أسألك بحق محمد و على فان لهما عندك شأنا من الشأن و قدرا من القدر، فبحق ذلك الشأن و بحق ذلك القدر ان تصلى على محمد و آل محمد و ان تفعل بى كذا و كذا» و بجاى تفعل بى كذا و كذا حاجت خود را بگويد) زيرا همانا چون روز قيامت شود هيچ فرشته مقرب و نه پيغمبر مرسل و نه مؤمن آزمايش شده نماند جز آنكه در آن روز بآن دو (يعنى محمد و على عليهما السلام) نياز دارند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۱۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از بعضى از اصحاب خويش، از ابراهيم بن حنان، از على بن سوره، از سماعه كه گفت: امام موسى كاظم عليه السلام به من فرمود كه: «هر گاه تو را به سوى خداى عز و جل حاجتى باشد، بگو كه: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ ... وَأَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَكَذَا؛ «خداوندا! به درستى كه من سؤال مى‏كنم تو را به حقّ محمد و على؛ پس به درستى كه ايشان را در نزد تو شأن و منزله‏اى است از شأن و قدر عظيمى است از قدر. پس به حقّ آن شأن و به حقّ آن قدر، تو را قسم مى‏دهم كه صلوات فرستى بر محمد و آل محمد، و آنكه بكنى با من چنين و چنين»، پس به درستى كه چون روز قيامت شود، فرشته مقرّبى نماند و نه پيغمبر مرسلى، و نه مؤمنى كه خدا او را آزموده و دلش را گشوده و پر از ايمان نموده، مگر آنكه در آن روز به ايشان احتياج دارد».