روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۹۲۸

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

علي بن ابراهيم عن ابيه عن بعض اصحابه عن ابن ابي حمزه قال سمعت علي بن الحسين ع يقول :

لاِبْنِهِ يَا بُنَيَّ مَنْ أَصَابَهُ مِنْكُمْ مُصِيبَةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ نَازِلَةٌ فَلْيَتَوَضَّأْ وَ لْيُسْبِغِ اَلْوُضُوءَ ثُمَّ يُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ أَوْ أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ ثُمَّ يَقُولُ فِي آخِرِهِنَّ يَا مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوَى وَ يَا سَامِعَ كُلِّ نَجْوَى وَ شَاهِدَ كُلِ‏ مَلَإٍ وَ عَالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ وَ يَا دَافِعَ مَا يَشَاءُ مِنْ بَلِيَّةٍ وَ يَا خَلِيلَ‏ إِبْرَاهِيمَ‏ وَ يَا نَجِيَ‏ مُوسَى‏ وَ يَا مُصْطَفِيَ‏ مُحَمَّدٍ ص‏ أَدْعُوكَ دُعَاءَ مَنِ اِشْتَدَّتْ فَاقَتُهُ وَ قَلَّتْ حِيلَتُهُ وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ دُعَاءَ اَلْغَرِيقِ اَلْغَرِيبِ اَلْمُضْطَرِّ اَلَّذِي لاَ يَجِدُ لِكَشْفِ مَا هُوَ فِيهِ إِلاَّ أَنْتَ يَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِينَ فَإِنَّهُ لاَ يَدْعُو بِهِ أَحَدٌ إِلاَّ كَشَفَ اَللَّهُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ اَللَّهُ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۷۷

از ابن ابى حمزه گويد: على بن الحسين (ع) مى‏فرمود به پسرش: اى پسر جانم به هر كدام شما مصيبتى رسيد و ناگوارى رخ داد بايد وضوء سازد و وضوى خود را كامل كند سپس دو ركعت يا چهار ركعت نماز بخواند و در آخرش بگويد: يا موضع كلّ شكوى و يا سامع كلّ نجوى و شاهد كلّ ملاء و عالم كلّ خفيّه و يا دافع ما يشاء من بليته و يا خليل ابراهيم و نجيّ موسى و يا مصطفى محمد (ص) ادعوك دعاء من اشتدّت فاقته و قلّت حيلته و ضعفت قوّته دعاء الغريق الغريب المضطر الذى لا يجد لكشف ما هو فيه الَّا انت يا ارحم الراحمين‏

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۴۵

ابن أبى حمزه گويد: از حضرت على بن الحسين عليهما السلام شنيدم كه بفرزندش ميفرمود اى پسر جانم براى هر كدام از شما مصيبتى رسيد يا پيش آمد ناگوارى اتفاق افتاد، پس وضوء بسازد و بايد وضوء كاملى باشد سپس دو ركعت يا چهار ركعت نماز بخواند، سپس در آخر آنها (يعنى در سجده آخر و يا بعد از نماز) بگويد: «يا موضع كل شكوى و يا سامع كل نجوى و يا شاهد كل ملاء و عالم كل خفية و يا دافع ما يشاء من بلية و يا خليل ابراهيم و يا نجى موسى و يا مصطفى محمد (ص) ادعوك دعاء من اشتدت فاقته و قلت حيلته و ضعفت قوته، دعاء الغريق الغريب المضطر الذى لا يجد لكشف ما هو فيه الا انت يا أرحم الراحمين» زيرا كسى باين دعا خدا را نخواند جز اينكه خداوند گرفتاريش را برطرف سازد ان شاء اللَّه.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۵۰۹

على بن ابراهيم، از پدرش، از بعضى از اصحاب خويش، از ابن‏ابى‏حمزه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از حضرت على بن الحسين عليهما السلام كه به پسرش مى‏فرمود كه: «اى فرزند دلبند من! هر كه از شما مصيبتى به او برسد، يا نازله‏اى بر او فرود آيد، بايد كه‏ وضو بسازد و وضو را كامل گرداند، بعد از آن، دو ركعت يا چهار ركعت نماز بگذارد، و در آخر آنها بگويد كه: يَا مَوْضِعَ كُلِّ شَكْوى‏ … يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ؛ «اى جاى نهادن هر گِله! و اى شنونده هر راز! و اى حاضر هر كرده! و اى داناى هر پنهانى! و اى بازدارنده آن‏چه خواهد از رنج و سختى ما! اى دوست ابراهيم! و اى همراز موسى! و اى برگزيننده محمد! صلوات فرستد خدا بر او و آل او، مى‏خوانم تو را چون خواندن كسى كه سخت شده است درويشى او، و كم است چاره او، و ناتوان شده است توانايى او، چون خواندنى غريب و دورِ در آب فرو رفته ناچارى كه نيابد از براى برداشتن آن‏چه او در آن است، مگر تو. و اى مهربان‏تر از همه مهربانان!»، پس به درستى كه كسى اين دعا را نمى‏خواند، مگر آنكه خدا اندوه او را زائل مى‏گرداند، ان شاء اللَّه».