روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۸۶۷

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن سهل بن زياد و احمد بن محمد جميعا عن جعفر بن محمد الاشعري عن ابن القداح عن ابي عبد الله ع قال :

كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا أَوَى إِلَى فِرَاشِهِ قَالَ اَللَّهُمَّ بِاسْمِكَ أَحْيَا وَ بِاسْمِكَ أَمُوتُ فَإِذَا قَامَ مِنْ نَوْمِهِ قَالَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي أَحْيَانِي بَعْدَ مَا أَمَاتَنِي وَ إِلَيْهِ اَلنُّشُورُ وَ قَالَ قَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ مَنْ قَرَأَ عِنْدَ مَنَامِهِ‏ آيَةَ اَلْكُرْسِيِ‏ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ وَ اَلْآيَةَ اَلَّتِي فِي‏ آلِ عِمْرَانَ‏ شَهِدَ اَللََّهُ‏ أَنَّهُ لاََ إِلََهَ إِلاََّ هُوَ وَ اَلْمَلاََئِكَةُ وَ آيَةَ اَلسُّخْرَةِ وَ آيَةَ اَلسَّجْدَةِ وُكِّلَ بِهِ شَيْطَانَانِ‏ يَحْفَظَانِهِ مِنْ مَرَدَةِ اَلشَّيَاطِينِ شَاءُوا أَوْ أَبَوْا وَ مَعَهُمَا مِنَ اَللَّهِ ثَلاَثُونَ مَلَكاً يَحْمَدُونَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ يُسَبِّحُونَهُ وَ يُهَلِّلُونَهُ وَ يُكَبِّرُونَهُ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لَهُ إِلَى أَنْ يَنْتَبِهَ ذَلِكَ اَلْعَبْدُ مِنْ نَوْمِهِ وَ ثَوَابُ ذَلِكَ لَهُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۲۱۵

از ابن قدّاح از امام صادق (ع) فرمود: شيوه رسول خدا (ص) بود كه چون در بستر مى‏آرميد، مى‏فرمود: بار خدايا به نام تو زنده‏ام و به نام تو بميرم، و چون از خواب بر مى‏خاست مى‏گفت: سپاس از آنِ خدا است كه زنده كرد مرا پس از آنكه ميرانيد مرا و به سوى او است رستاخيز. و امام صادق (ع) فرمود: هر كه هنگام خوابيدنش سه بار آية الكرسى را بخواند و آيه‏اى كه در سوره آل عمران است: «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ» و آيه سخره و آيه سجده را، دو شيطان بر او گمارده شود كه او را از مرده شياطين حفظ كنند، بخواهند يا نخواهند و با آن دو، سى تن فرشته باشند كه خدا عز و جل را حمد كنند و او را تسبيح گويند و تهليل گويند و تكبير گويند و براى او آمرزش خواهند تا آن بنده از خواب بيدار شود و همه ثوابش از او باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۳۱۵

ابن قداح گويد: حضرت صادق عليه السّلام فرمود: رسم رسول خدا (ص) اين بود كه چون در بستر خواب ميرفت ميفرمود: «اللهم باسمك أحيا و باسمك أموت» و چون از خواب برميخاست ميفرمود: «الحمد للَّه الذى احيانى بعد ما امانتى و اليه النشور» . گويد: و حضرت صادق عليه السلام فرمود: هر كس هنگام خوابيدنش سه بار آية الكرسى را بخواند، و هم چنين آيه‏اى كه در سوره آل عمران است: شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ ...- آيه ۱۸ و آيه سخره (كه آيه ۵۴ از سوره اعراف است) و آيه سجده را (كه مشهور بنا بگفته مرحوم مجلسى دو آيه آخر سوره حم سجده است، و برخى گفته‏اند آيه چسبيده بآيه سجده‏اى است كه در سوره الم سجده است- يعنى آيه ۱۶- سپس گويد: و احتياط جمع است)- (پس)- دو شيطان بر او گمارده شود كه او را از مرده شياطين محافظت كنند چه بخواهند و چه نخواهند، و با آن دو سى نفر فرشته باشند كه خداى را حمد كنند و تسبيح و تهليل و تكبير گويند، و براى آن بنده آمرزش خواهند تا از خواب بيدار شود، و ثواب آنها همه از آن اوست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۴۵۷

چند نفر از اصحاب ما، از سهل بن زياد و احمد بن محمد هر دو روايت كرده‏اند، از جعفر بن محمد اشعرى، از ابن‏قدّاح، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «رسول خدا صلى الله عليه و آله چون به سوى فراش خويش جا مى‏گرفت، مى‏فرمود كه: اللَّهُمَّ بِاسْمِكَ أحْيَا وَبِاسْمِكَ أَمُوتُ؛ «خداوندا! به نام تو زنده مى‏باشم و به نام تو مى‏ميرم»، و چون از خواب‏ برمى‏خاست، مى‏فرمود: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَحْيَانِي بَعْدَ مَا أَمَاتَنِي، وَإِلَيْهِ النُّشُورُ؛ ستايش مر خدايى را است كه زنده گردانيده مرا، بعد از آنكه ميرانده بوده مرا، و به سوى او است برخاستن»، و گفت كه: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «هر كه در نزد خواب، سه مرتبه آية الكرسى، و آيه‏اى كه در سوره آل عمران است؛ يعنى «شَهِدَ اللَّهُ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ وَ الْمَلائِكَةُ» «۱» تا آخر، و آيه سخره (يعنى: «إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ» تا «تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ» «۲» كه در سوره اعراف است)، و آيه حم سجده را يعنى: «سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ» تا «بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُحِيطٌ») «۳» بخواند، دو شيطان بر او موكّل شوند كه او را حفظ كنند از سركشان شياطين؛ خواه آن دو شيطان خواهند، و خواه ابا داشته باشند. و با آن دو شيطان، سى فرشته باشند از جانب خدا، كه خداى عز و جل را حمد كنند، واو را تسبيح و تهليل و تعظيم نمايند (و «الحمدللَّه و سبحان اللَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اكبر» گويند)، و از آن جناب آمرزش طلبند، تا آن بنده بيدار شود از خواب، و ثواب اين از براى او است». (۱). آل عمران، ۱۸.

(۲). اعراف، ۵۴.
(۳). فصلت، ۵۳ و ۵۴.