روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۸۲
آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء
محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن علي بن الحكم عن ابي كهمس قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :
الکافی جلد ۲ ش ۱۶۸۱ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۶۸۳ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۶۵
امام صادق (ع) فرمود: مردى به مسجد آمد و هنوز ستايش خدا نكرده و صلوات بر پيغمبر (ص) نفرستاده آغاز خواهش از خدا نمود، پس رسول خدا (ص) فرمود: اين بنده شتابانه به درگاه پروردگارش رفت، سپس ديگرى آمد و ستايش خدا عز و جل نمود و صلوات بر رسول خدا (ص) فرستاد و رسول خدا (ص) فرمود: درخواست كن تا به تو عطا شود، سپس فرمود: در كتاب على (ع) است كه ستايش بر خدا و صلوات بر رسولش پيش از درخواست است و مقدمه آن است و راستى يكى از شماها كه نزد مردى آيد و حاجتى خواهد، دوست دارد كه پيش از درخواست حاجتش براى او سخن خوشى گويد.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۳۹
ابو كهمس گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السلام مىفرمود: مردى وارد مسجد شد و پيش از ستايش بر خدا و صلوات بر پيغمبر (ص) شروع بدعا كرد، رسول خدا (ص) فرمود: اين بنده در (دعا و درخواست از) پروردگارش شتاب كرد، سپس مرد ديگرى وارد شد و نماز خوانده و خداى عز و جل را ستايش نمود و بر رسول خدا (ص) صلوات فرستاد، پس رسول خدا (ص) بوى فرمود: بخواه تا بتو داده شود. سپس حضرت صادق عليه السّلام فرمود: همانا در كتاب على عليه السّلام است كه: ستايش بر خدا و صلوات بر رسول خدا پيش از حاجت خواستن است، و يكى از شماها (چون) نزد مردى آيد و حاجتى خواهد آن مرد دوست دارد كه پيش از خواستن حاجتش سخن خوشى گويد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۳۹
محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از على بن حكم، از ابوكهمس روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مىفرمود: «مردى داخل مسجد شد و پيش از ثناى بر خداى عز و جل و صلوات بر پيغمبر صلى الله عليه و آله، ابتدا كرد به حاجت خواستن. پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: اين بنده بر پروردگار خويش تعجيل كرد. پس ديگرى آمد و نماز كرد و بر خداى عز و جل ثنا گفت و بر رسول خدا صلى الله عليه و آله صلوات فرستاد. حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود كه: سؤال كن تا عطا شوى». بعد از آن حضرت صادق عليه السلام فرمود كه: «در كتاب على عليه السلام است كه: ثناى بر خدا و صلوات بر رسولش، پيش از سؤال و طلب حاجت است. به درستى كه يكى از شما به نزد مردى مىآيد كه از او حاجتى را طلب نمايد، پس دوست مىدارد كه سخن خوبى را به او بگويد، پيش از آنكه حاجت خود را از او سؤال كند».