روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۱۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن سالم عن احمد بن النضر عن عمرو بن شمر عن جابر عن ابي جعفر ع قال :

مَا شَهِدَ رَجُلٌ‏ عَلَى رَجُلٍ‏ بِكُفْرٍ قَطُّ إِلاَّ بَاءَ بِهِ أَحَدُهُمَا إِنْ كَانَ شَهِدَ بِهِ عَلَى‏ كَافِرٍ صَدَقَ وَ إِنْ كَانَ‏ مُؤْمِناً رَجَعَ‏ اَلْكُفْرُ عَلَيْهِ فَإِيَّاكُمْ وَ اَلطَّعْنَ عَلَى اَلْمُؤْمِنِينَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۳۹

ز امام باقر (ع)، فرمود: هرگز مردى بر مردى گواه به كفر نشود (يعنى به او بگويد: اى كافر) جز آنكه يكى از دو نفر آنها بدان گرفتارند، اگر گواهى داده است به كفر كافرى كه راست گفته و اگر به كفر مؤمنى گواهى كرده، به خود او برگردد، مبادا به مؤمنان طعن بزنيد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۴

حضرت باقر عليه السلام فرمود: هيچ گاه مردى بكفر مرد ديگر گواهى ندهد (مثل اينكه‏ بگويد: تو كافرى، يا بگويد. اى كافر) جز اينكه بيكى از آن دو برگردد، اگر بكفر كافرى گواهى داده (يعنى طرفش واقعا كافر بوده) كه راست گفته، و اگر مؤمن است كفر بخودش برگردد، پس مبادا بمؤمنى طعن زنيد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۷

ابو على اشعرى، از محمد بن سالم، از احمد بن نضر، از عمرو بن شمر، از جابر، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هرگز مردى بر مردى به كفر گواهى نداده، مگر آنكه يكى از اين دو كس با كفر برگشته، و كفر بر او ثابت و محقّق گرديده است؛ چرا كه، اگر بر كافرى گواهى داده، راست گفته است، و اگر آن كس مؤمن باشد، كفر بر گواهى‏دهنده برمى‏گردد. پس بپرهيزيد از طعن زدن بر مؤمنان».