روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۰۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن الحسن بن علي بن فضال عن ابراهيم بن محمد الاشعري عن ابان بن عبد الملك عن ابي عبد الله ع انه قال :

لاَ تُبْدِي اَلشَّمَاتَةَ لِأَخِيكَ فَيَرْحَمَهُ اَللَّهُ وَ يُصَيِّرَهَا بِكَ وَ قَالَ مَنْ شَمِتَ بِمُصِيبَةٍ نَزَلَتْ بِأَخِيهِ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يُفْتَتَنَ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۳۷

از امام صادق (ع) راستى كه او فرمود: شادكامى و شماتت در گرفتارى و مصيبت برادر دينى از خود نشان مده تا خدا به او ترحّم كند و آن گرفتارى به تو دهد و فرمود: هر كه در مصيبتى كه به برادرش رسد، شادكامى و شماتت كند، از جهان نرود تا گرفتار فتنه شود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۳

ابان بن عبد الملك از امام صادق عليه السّلام حديث كند كه آن حضرت فرمود: در گرفتارى برادر (دينى) خود اظهار شادى و شماتت مكن تا (در نتيجه) خداوند باو ترحم كند و آن گرفتارى را بسوى تو بگرداند. و فرمود: هر كس بمصيبتى كه ببرادر (دينيش) رسيده شادكام شود از دنيا نرود تا خودش گرفتار آن شود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از حسن بن على بن فضّال، از ابراهيم بن محمد اشعرى، از ابان بن عبْد الملك، از امام جعفر صادق عليه السلام كه‏ فرمود: «شماتت را از براى برادرت ظاهر مكن، كه خداى عز و جل او را رحم مى‏كند، و آن شماتت را بر تو قرار مى‏دهد». و فرمود كه: «هر كه شماتت كند به مصيبتى كه بر برادرش فرود آمده، از دنيا بيرون نرود، تا در فتنه افتد و محنت و زحمت آن را بكشد».