روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۰۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن احمد عن الحسن بن محبوب عن عبد الله بن سنان قال :

قُلْتُ لَهُ‏ عَوْرَةُ اَلْمُؤْمِنِ عَلَى اَلْمُؤْمِنِ حَرَامٌ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ تَعْنِي سُفْلَيْهِ قَالَ لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَبُ إِنَّمَا هِيَ إِذَاعَةُ سِرِّهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۳۵

از عبد اللَّه بن سنان، گويد: به او گفتم: عورت مؤمن بر مؤمن حرام است؟ فرمود: آرى، گفتم: مقصود شما دو عضو پائين تنه است؟ فرمود: چنان نيست كه فهم تو بدان رفته است، همانا مقصود، فاش كردن سرّ او است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۲

عبد اللَّه بن سنان گويد: بآن حضرت عرضكردم: عورت مؤمن بر مؤمن حرامست؟ فرمود: آرى، عرضكردم: مقصود شما دو عضو پائين تنه اوست؟ فرمود: آنچه كه فهم تو بدان رفته است نيست همانا عورت مؤمن فاش كردن سرّ اوست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۵

از او، از احمد، از حسن بن محبوب، از عبداللَّه بن سنان روايت است كه گفت: به آن حضرت عرض كردم كه: عورت مؤمن بر مؤمن حرام است؟ فرمود: «آرى». عرض كردم كه: مقصودت از اين، پايين تنه او است. فرمود: «چنان نيست كه تو به سوى آن رفته‏اى. جز اين نيست كه مقصود از آن، فاش كردن سرّ او است».