روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۳۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي بن ابراهيم عن محمد بن عيسي عن يونس بن عبد الرحمن عن عبد الرحمن بن سيابه قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

اَلْغِيبَةُ أَنْ تَقُولَ فِي أَخِيكَ مَا سَتَرَهُ اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ أَمَّا اَلْأَمْرُ اَلظَّاهِرُ فِيهِ مِثْلُ اَلْحِدَّةِ وَ اَلْعَجَلَةِ فَلاَ وَ اَلْبُهْتَانُ أَنْ تَقُولَ فِيهِ مَا لَيْسَ فِيهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۳۳۳

از عبد اللَّه بن سيابه، گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: غيبت اين است كه در باره برادرت بگوئى آنچه را خدا از او پرده پوشى كرده و اما آنچه از وجود او عيان است چون تندى كردن و شتاب‏زدگى غيبت نيست، و بهتان اين است كه در باره او بگوئى آنچه در او نيست.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۶۲

عبد الرحمن بن سيابه گويد: شنيدم حضرت صادق عليه السلام ميفرمود: غيبت آنست كه در باره برادرت بگوئى چيزى را كه خدا بر او پوشانده است، و اما چيزى را كه در وجود او آشكار و ظاهر است مثل تندخوئى و شتابزدگى (گفتن آن) غيبت نيست، و بهتان آنست كه در باره‏اش بگوئى چيزى كه در او نيست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۷۳

على بن ابراهيم، از محمد بن عيسى، از يونس بن عبد الرحمان، از عبد الرحمان بن سيابه روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «غيبت، آن است كه در حق برادرت بگويى، آنچه را كه خداى عز و جل آن را بر او پوشيده. امّا امرى كه ظاهر است در او، مانند تيزى و تندى غيبت نيست. و بهتان، آن است كه در حقّ او بگويى، آنچه را كه در او نيست».