روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۲۰۲

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد بن خالد عن ابن ابي نجران عن عمار بن حكيم عن عبد الاعلي مولي ال سام قال قال ابو عبد الله ع :

مُبْتَدِئاً مَنْ ظَلَمَ سَلَّطَ اَللَّهُ عَلَيْهِ مَنْ يَظْلِمُهُ‏ أَوْ عَلَى عَقِبِهِ‏ أَوْ عَلَى عَقِبِ عَقِبِهِ قُلْتُ هُوَ يَظْلِمُ فَيُسَلِّطُ اَللَّهُ عَلَى عَقِبِهِ أَوْ عَلَى عَقِبِ عَقِبِهِ فَقَالَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ وَ لْيَخْشَ اَلَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعََافاً خََافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اَللََّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَدِيداً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۷۵

از عبد الأعلى مولى آل سام، گويد: امام صادق (ع) آغاز سخن كرد و فرمود: هر كه ستم كند، خدا بر او چيره كند كسى را كه به او ستم كند يا به فرزند او و يا به فرزندِ فرزندش، من گفتم: او ستم كند و خدا ظالمى را به فرزندش يا فرزندِ فرزندش مسلّط سازد؟ فرمود: خدا عز و جل فرمايد (۹ سوره نساء): «بايد آن كسانى كه اگر به جاى خود گذارند نژادى ناتوان كه بر آنها نگرانند (از ستم ديگران) و بايد از خدا در پرهيز باشند و بايد بگويند گفتار درست و محكم».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۶

عبد الاعلى مولى آل سام گويد: حضرت صادق عليه السّلام شروع بسخن كرده و فرمود: هر كه‏ ستم كند خداوند مسلط گرداند كسيرا كه باو يا بفرزندان او يا بفرزند فرزندش ستم كند، گويد: عرضكردم: او ستم كند و خدا بفرزندش يا فرزند فرزندش كسى را مسلط سازد؟ فرمود: خداى عز و جل فرموده: «و بايد بترسند آنان كه اگر باز گذارند پس از خود فرزندان ناتوانى ميترسند بر ايشان پس بترسند خدا را او بگويند سخنى استوار» (سوره نساء آيه ۹).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۵

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد بن خالد، از ابن ابى نجران، از عمار بن حكيم، از عبد الاعلى مولاى آل‏سام كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام ابتدا به سخن فرمود كه: «هر كه ستم كند، خداى عز و جل كسى را بر او مسلّط گرداند كه بر او ستم كند، يا بر فرزندش، يا بر فرزند فرزندش». راوى مى‏گويد كه: عرض كردم: او ستم مى‏كند و خدا بر فرزندش، يا بر فرزند فرزندش، ظالم را مسلّط مى‏گرداند؟ فرمود: «زيرا كه خداى عز و جل مى‏فرمايد: «وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً» «۱»؛ يعنى: و بايد كه بترسند آنان كه اگر بگذارند از پس مرگ خويش فرزندان ناتوان را، بترسند بر ايشان از بى‏نوايى و ضايع شدن. پس بايد كه بپرهيزند از خدا و عذاب او، و بايد كه بگويند گفتارى راست و درست». __________________________________________________

(۱). نساء، ۹.