روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۹۶

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن صفوان عن اسحاق بن عمار قال قال ابو عبد الله ع :

مَنْ أَصْبَحَ لاَ يَنْوِي ظُلْمَ أَحَدٍ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُ مَا أَذْنَبَ ذَلِكَ اَلْيَوْمَ مَا لَمْ يَسْفِكْ دَماً أَوْ يَأْكُلْ مَالَ يَتِيمٍ حَرَاماً

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۲۷۳

از امام صادق (ع)، فرمود: هر كه بامداد كند و ستم بر كسى را در دل ندارد، خدا هر گناهى كه در آن روز كرده است بيامرزد، تا خونى نريزد، و به ناحق مال يتيم را نخورد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۵

اسحاق بن عمار گويد: حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هر كه صبح كند و در دل قصد ستم كردن بكسى را نكند خداوند هر گناهى كه آن روز كرده بيامرزد تا خونى نريزد، و مال يتيمى را بحرام (و ناحق) نخورد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۲۳

ابو على اشعرى، از محمد بن عبد الجبّار، از صفوان، از اسحاق بن عمّار روايت كرده است كه گفت: امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه: «هر كه صبح كند و ستم بر كسى را نيّت نداشته باشد، خدا از برايش آنچه را كه در آن روز گناه كند، بيامرزد، مادام كه خونى را نريزد، يا مال يتيم را به حرام نخورد».