روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۱۳

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

عنه عن بكر بن صالح عن جعفر بن محمد الهاشمي عن اسماعيل بن عباد قال بكر و اظنني قد سمعته من اسماعيل عن عبد الله بن بكير عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّا لَنُحِبُّ مَنْ كَانَ عَاقِلاً فَهِماً فَقِيهاً حَلِيماً مُدَارِياً صَبُوراً صَدُوقاً وَفِيّاً إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَصَّ اَلْأَنْبِيَاءَ بِمَكَارِمِ اَلْأَخْلاَقِ فَمَنْ كَانَتْ فِيهِ فَلْيَحْمَدِ اَللَّهَ عَلَى ذَلِكَ وَ مَنْ لَمْ تَكُنْ فِيهِ فَلْيَتَضَرَّعْ إِلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لْيَسْأَلْهُ إِيَّاهَا قَالَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا هُنَّ قَالَ هُنَّ اَلْوَرَعُ وَ اَلْقَنَاعَةُ وَ اَلصَّبْرُ وَ اَلشُّكْرُ وَ اَلْحِلْمُ وَ اَلْحَيَاءُ وَ اَلسَّخَاءُ وَ اَلشَّجَاعَةُ وَ اَلْغَيْرَةُ وَ اَلْبِرُّ وَ صِدْقُ اَلْحَدِيثِ وَ أَدَاءُ اَلْأَمَانَةِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۱۷۹

از امام صادق (ع) فرمود: ما دوست داريم كسى را كه خردمند و با فهم و بردبار و مدارا كن و شكيبا و راستگو، با وفا باشد، زيرا خدا عز و جل پيغمبران را به مكارم اخلاق مخصوص كرد (يعنى اخلاق بد را از آنها زدود) هر كه را مكارم اخلاق باشد، خدا عز و جل را بر آن سپاس گويد، و هر كه در او نباشد به خدا عز و جل زارى كند و آنها را از او بخواهد.

(راوى) گويد: گفتم: قربانت، آنها چيستند؟ فرمود: آنها ورع باشند و قناعت و صبر و شكر و حلم و حياء و سخاوت و شجاعت و غيرت و خوش‏رفتارى و راست‏گوئى و اداى امانت.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۹۳

امام صادق عليه السّلام فرمود: ما دوست داريم كسى را كه عاقل، فهميده، فقيه، خويشتن دار، با مدارا، بردبار، راستگو، باوفا باشد، زيرا خداى عز و جل پيغمبران را بمكارم اخلاق اختصاص داد (يعنى خصال نكوهيده را از آنها دور ساخت) پس هر كه اين مكارم را داشته باشد، بايد خدا را سپاس‏ __________________________________________________

(۱) تذمم بمعنى ننگ داشتن از كار زشت هم مى‏آيد، پس مراد از آن در اينجا ننگ داشتن از آزار همسايه و رفيق است.

گزارد و هر كس آنها را نداشته باشد، بايد بسوى خداى عز و جل تضرع كند و آنها را از او بخواهد. راوى گويد: عرض كردم، قربانت آنها چه صفاتى هستند؟ فرمود: پرهيزگارى و قناعت و صبر و شكر و خويشتن دارى و حيا و سخاوت و شجاعت و غيرت و خوش رفتارى و راستى گفتار و امانت دارى.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۱۶۷

از او، از بكر بن صالح، از جعفر بن محمد هاشمى، از اسماعيل بن عبّاد روايت است و بكر مى‏گويد: خود را چنان گمان مى‏كنم كه آن را شنيدم، از اسماعيل، از عبداللَّه بن بكير، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود: «ما دوست مى‏داريم هر كس را كه عاقل و صاحب فهم و دانشمند و درست و بردبار و صاحب نرمى و مدارايى و به غايت صابر و راستگو و- تمام [جو] يا وفاجو باشد. به درستى كه خداى عز و جل پيغمبران را به مكارم اخلاق تخصيص داده؛ پس هر كه آنها در او باشد، خدا را بر آن حمد كند، و هر كه آنها در او نباشد، بايد كه به سوى خداى عز و جل زارى نمايد و آنها را از او بخواهد». راوى مى‏گويد: عرض كردم: فداى تو گردم! آنها چيست؟ فرمود: «آنها پارسايى است و قناعت و صبر و شكر و حلم و حيا و سخاوت و شجاعت و غيرت و نيك و راستى خبر و اداى امانت».