روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۰۱۶
آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر
الحسين بن محمد عن احمد بن اسحاق عن بكر بن محمد عن ابي بصير قال قال ابو عبد الله ع :
الکافی جلد ۲ ش ۱۰۱۵ | حدیث | الکافی جلد ۲ ش ۱۰۱۷ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۵, ۱۶۷
از امام صادق (ع) فرمود: ريشههاى كفر سه تا است: حرص، سربزرگى، و حسد، امّا حرص اين است كه چون آدم (ع) از خوردن گندم غدقن شد، حرص او را واداشته كه از آن بخورد و امّا سربزرگى اين است كه چون شيطان مأمور شد به آدم (ع) سجده كند، سرباز زد، و امّا حسد اين است كه يكى از دو پسر آدم ديگرى را كشت.
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۹۶
امام صادق عليه السّلام فرمود: ريشههاى كفر سه چيز است: حرص و تكبر و حسد. اما حرص در داستان آدم عليه السّلام است زمانى كه از خوردن آن درخت نهى شد و حرص او را برانگيخت كه از آن بخورد. و اما تكبر در داستان شيطانست كه چون مأمور بسجده آدم شد سرپيچى كرد. و اما حسد در داستان دو پسر آدم (هابيل و قابيل) است، زمانى كه يكى ديگرى را كشت.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۶۹۵
حسين بن محمد، از احمد بن اسحاق، از بكر بن محمد، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «اصول كفر سه چيز است: حرص و گردنكشى كردن و حسد. امّا حرص، آدم عليه السلام را بر اين داشت در هنگامى كه از آن درخت معهود نهى شد، كه از ميوه آن خورد، و امّا گردنكشى، ثمرهاش اين بود كه شيطان در وقتى كه به سجده كردن به جهت آدم عليه السلام مأمور شد، سر باز زد، و امّا حسد، چنان شد كه به واسطه آن، پسران آدم، يكى از آنها ديگرى را كشت»