روایت:الکافی جلد ۱ ش ۹۵۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن محمد عن سهل بن زياد عن الحسين بن سعيد عن فضاله بن ايوب عن عمر بن ابان قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

اِعْرِفِ اَلْعَلاَمَةَ فَإِذَا عَرَفْتَهُ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا اَلْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ‏ يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُنََاسٍ بِإِمََامِهِمْ‏ فَمَنْ عَرَفَ إِمَامَهُ كَانَ كَمَنْ كَانَ فِي فُسْطَاطِ اَلْمُنْتَظَرِ ع‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۵

عمر بن ابان گويد: از امام صادق (ع) شنيدم مى‏فرمود: تو نشانه را (امام را) بشناس چون او را شناختى به تو زيان ندارد كه اين امر پيش افتد، زيرا خداى عز و جل مى‏فرمايد (۷۱ سوره اسراء): «روزى كه بخوانيم هر مردمى را با امام و پيشواى آنها» هر كه امامش را شناخت چون كسى است كه در ميان چادر امام منتظر باشد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۱۹۹

عمر بن ابان گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: علامت را بشناس (يعنى امامت را بشناس بحديث ۵۲۷ رجوع شود) چون او را شناختى تقدم يا تأخر اين امر بتو زيانى نرساند، همانا خداى عز و جل ميفرمايد: «روزى كه هر دسته از مردم را بامامشان [همراه امامشان‏] ميخوانيم- ۷۱ سوره ۱۷-» پس هر كه امامش را شناسد مانند كسى است كه در خيمه امام منتظر باشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۲۸۷

على بن محمد، از سهل بن زياد، از حسين بن سعيد، از فضالة بن ايوب، از عمر بن ابان روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «نشانه را بشناس (و بنابر بعضى از نسخ، امامت، و بنابر بعضى از نسخ، آن پسر را بشناس. و اين به حسب لفظ، ظاهرتر است). پس چون او را شناختى، چيزى تو را زيان نرساند؛ خواه اين امر پيش افتد و خواه به تأخير افتد. به درستى كه خداى عزّوجلّ مى‏فرمايد كه: «يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» «۲». پس هر كه امام خود را بشناسد، مانند كسى است كه در خيمه حضرت قائم باشد، كه مردم انتظار او مى‏برند». __________________________________________________ (۲). اسرا، ۷۱.