روایت:الکافی جلد ۱ ش ۷۳۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن الحسين بن سعيد عن ابن ابي عمير عن حماد بن عثمان عن عمرو بن الاشعث قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

أَ تَرَوْنَ اَلْمُوصِيَ مِنَّا يُوصِي إِلَى مَنْ يُرِيدُ لاَ وَ اَللَّهِ وَ لَكِنْ عَهْدٌ مِنَ اَللَّهِ وَ رَسُولِهِ ص‏ لِرَجُلٍ فَرَجُلٍ حَتَّى يَنْتَهِيَ اَلْأَمْرُ إِلَى صَاحِبِهِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۶۱

عمرو بن اشعث گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى‏فرمود: شما گمان مى‏كنيد وصيت‏كننده از ما ائمه به هر كه خواهد مى تواند به امامت وصيت كند؟ نه- به خدا- بلكه امامت عهد و فرمانى است از طرف خدا و رسولش براى مردى پس از مردى تا برسد امر امامت به صاحبش كه مستحق آن است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۲۵

عمرو بن اشعث گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام ميفرمود: شما گمان ميكنيد هر كس از ما امامان كه وصيت ميكند، بهر كس ميخواهد وصيت ميكند؟! نه بخدا، چنين نيست، بلكه امر امامت عهد و فرمانى است از جانب خدا و رسولش صلّى اللَّه عليه و آله براى مردى پس از مردى (از ما خانواده) تا بصاحبش برسد (يعنى تا برسد بامام دوازدهم و يا اينكه امر امامت بدست خدا و رسولست تا باهل و مستحقش برسد).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۷۵

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسين بن سعيد، از ابن ابى عمير، از حمّاد بن عثمان، از عمرو بن اشعث روايت كرده است كه گفت: شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى‏فرمود: «آيا چنان مى‏دانيد كه وصيّت كننده از ما امامان، به سوى هر كه اراده داشته باشد وصيّت مى‏كند، نه، به خدا سوگند كه چنين نيست، وليكن عهد و پيمانى است از جانب خدا و رسول او صلى الله عليه و آله، براى مردانى چند به ترتيب تا آن‏كه منتهى شود به صاحب آن» (يعنى: صاحب الأمر- عجّل اللَّه ظهوره-). حسين بن محمد، از مُعلّى بن محمد، از محمد بن جمهور، از حمّاد بن عيسى، از منهال، از عمرو بن اشعث، از امام جعفر صادق عليه السلام مثل اين را روايت كرده است.