روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۵۹

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين عن معلي عن الوشا عن عبد الكريم عن سليمان بن خالد عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى ثُمَّ أَوْرَثْنَا اَلْكِتََابَ اَلَّذِينَ اِصْطَفَيْنََا مِنْ عِبََادِنََا فَقَالَ أَيَّ شَيْ‏ءٍ تَقُولُونَ أَنْتُمْ‏ قُلْتُ نَقُولُ إِنَّهَا فِي‏ اَلْفَاطِمِيِّينَ‏ قَالَ لَيْسَ حَيْثُ تَذْهَبُ لَيْسَ يَدْخُلُ فِي هَذَا مَنْ أَشَارَ بِسَيْفِهِ وَ دَعَا اَلنَّاسَ إِلَى خِلاَفٍ فَقُلْتُ فَأَيُّ شَيْ‏ءٍ اَلظَّالِمُ لِنَفْسِهِ‏ قَالَ اَلْجَالِسُ فِي بَيْتِهِ لاَ يَعْرِفُ حَقَّ اَلْإِمَامِ وَ اَلْمُقْتَصِدُ اَلْعَارِفُ بِحَقِّ اَلْإِمَامِ وَ اَلسَّابِقُ بِالْخَيْرَاتِ اَلْإِمَامُ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۶۷

سليمان بن خالد گويد: از امام صادق (ع) پرسيدم از قول خداى تعالى: «سپس ارث داديم كتاب را به كسانى كه برگزيديم از بندگان خود» فرمود: شما چه مى‏گوئيد؟ گفتم: مى‏گوئيم در باره‏ اولاد فاطمه است، فرمود: چنين نيست كه تو معتقدى، اين آيه شامل كسى نيست كه شمشير كشد و مردم را به شورش دعوت كند، گفتم: پس ستمكار به خود چه باشد؟ فرمود: آنكه در خانه نشسته و حق امام وقت را نشناخته، و مقتصد: عارف به حق امام است، و سابق بالخيرات: شخص امام است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۱۲

سليمان بن خالد گويد: از امام صادق عليه السلام راجع بقول خداى تعالى «آنگاه اين كتاب را بكسانى كه از ميان بندگان خود انتخاب كرده‏ايم، بارث داديم» پرسيدم، فرمود: شما در اين باره چه ميگوئيد؟ عرضكردم: ما ميگوئيم: اين آيه در باره فرزندان فاطمه عليها السلام است، (گويا مقصودش اولاد امام حسن است) فرمود: چنان كه تو پندارى نيست، كسى كه شمشير كشد و مردم را بمخالفت دعوت كند، در اين آيه داخل نيست. عرض كردم: پس ستمگر بخويش كيست؟ فرمود: كسى است كه در خانه خود نشيند و حق امام را نشناسد و معتدل كسى است كه حق امام را شناسد و شتابنده بنيكيها امام است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۹۹

حسين، از مُعلّى، از وشّاء، از عبدالكريم، از سليمان بن خالد، از امام جعفر صادق روايت كرده است كه گفت: آن حضرت را سؤال كردم از قول خداى تعالى: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا»، فرمود: «شما در تفسير آن، چه چيز مى‏گوييد؟» عرض كردم كه: مى‏گوييم كه اين آيه، در شأن همه فرزندان فاطمه عليها السلام است. حضرت فرمود كه: «امر، چنان نيست كه تو به سوى آن رفته‏اى (كه در همه فرزندان آن حضرت باشد). و آن كس كه به شمشير خود اشاره نموده و به آن خروج كرده و مردم را به سوى مخالفت يا ضلالت خوانده، در برگزيدگان داخل نمى‏باشد». عرض كردم كه: پس معنى ستم‏كار بر نفس خويش، چه چيز است و مراد از آن كيست؟ فرمود كه: «آن‏كه در خانه خود نشسته، حقّ امام را نمى‏شناسد. و ميانه‏رو، آن است كه عارف است به حقّ امام، و پيشى گيرنده به خوبى‏ها، امام است».