روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۱۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد بن مهران عن عبد العظيم بن عبد الله الحسني عن علي بن اسباط و الحسن بن محبوب عن ابي ايوب عن ابي خالد الكابلي قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ تَعَالَى فَآمِنُوا بِاللََّهِ وَ رَسُولِهِ‏ وَ اَلنُّورِ اَلَّذِي أَنْزَلْنََا فَقَالَ يَا أَبَا خَالِدٍ اَلنُّورُ وَ اَللَّهِ‏ اَلْأَئِمَّةُ ع‏ يَا أَبَا خَالِدٍ لَنُورُ اَلْإِمَامِ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ أَنْوَرُ مِنَ اَلشَّمْسِ اَلْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ وَ هُمُ اَلَّذِينَ يُنَوِّرُونَ قُلُوبَ اَلْمُؤْمِنِينَ وَ يَحْجُبُ اَللَّهُ نُورَهُمْ عَمَّنْ يَشَاءُ فَتُظْلِمُ قُلُوبُهُمْ وَ يَغْشَاهُمْ بِهَا

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۰۵

ابى خالد كابلى گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم از قول خدا تعالى (۸ سوره تغابن): «بگرويد به خدا و رسولش و نورى كه فرو فرستاديم». فرمود: اى ابا خالد، به خدا آن نور ائمه (ع) هستند، اى ابا خالد به خدا نور امام در دل مؤمنان تابنده‏تر است از پرتو خورشيد در روز تابان و هم ائمه‏اند كه دل مؤمنان را نورانى كنند و خدا نور آنان را از هر دلى خواهد محجوب سازد و دل آنها تاريك بماند و ظلمت آن را فرو گيرد.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۷

ابو خالد كابلى گويد: از امام باقر (ع) در باره قول خداى تعالى (۸ سوره ۶۴) «بخدا و رسولش و نورى كه فرستاديم ايمان آوريد» پرسيدم فرمود: اى ابا خالد بخدا مقصود از نور ائمه (ع) است. اى ابا خالد نور امام در دل مؤمنان از نور خورشيد تابان در روز روشن‏تر است و ايشانند كه دلهاى مؤمنين را منور كنند و خدا از هر كه خواهد نور ايشان را پنهان دارد پس دل آنها تاريك گردد و در ظلمت رود.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۱۹

احمد بن مهران روايت كرده است كه از عبدالعظيم بن عبداللَّه حسنى، از على بن اسباط و حسن بن محبوب، از ابو ايّوب، از ابو خالد كابلى كه گفت: از امام محمد باقر عليه السلام سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنا» «۲». حضرت فرمود كه: «اى ابو خالد، به خدا سوگند كه اين نور، ائمه عليهم السلام اند. اى ابو خالد، هر آينه نور امام در دل‏هاى مؤمنان روشن‏تر است از آفتاب و روشنى‏بخش درخشان در روز. ايشان كسانى هستند كه دل‏هاى مؤمنان را روشن مى‏سازند و خدا نور ايشان را مى‏پوشد از هر كه مى‏خواهد. پس دل‏هاى ايشان تيره و تار مى‏گردد و ايشان را به آن تاريكى فرو گرفته، ايشان را مى‏پوشد و آن ظلمت به ايشان احاطه مى‏كند». __________________________________________________ (۲). تغابن، ۸.