روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۰۸

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

عنه عن معلي عن محمد بن جمهور عن سليمان بن سماعه عن عبد الله بن القاسم عن ابي بصير قال قال ابو عبد الله ع :

اَلْأَوْصِيَاءُ هُمْ أَبْوَابُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ اَلَّتِي يُؤْتَى مِنْهَا وَ لَوْلاَهُمْ مَا عُرِفَ اَللَّهُ‏ عَزَّ وَ جَلَّ وَ بِهِمُ اِحْتَجَّ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى خَلْقِهِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۰۱

امام صادق (ع) مى‏فرمود: اوصياء همان ابواب خدا عز و جل باشند كه از آنها به حضرت او توجه شود، اگر آنها نبودند، خدا عز و جل شناخته نمى‏شد، خدا بوسيله آنها بر خلق خود اتمام حجت كرده است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۵

امام صادق (ع) فرمود: اوصياء پيغمبر درهاى توجه بسوى خداى عز و جل باشند و اگر ايشان نبودند، مردم خداى عز و جل را نميشناختند و خداى تبارك و تعالى بوسيله ايشان بر خلقش احتجاج كند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۱۳

از او، از مُعلّى، از محمد بن جمهور، از سليمان بن سَماعه، از عبداللَّه بن قاسم، از ابوبصير روايت است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «اوصياى پيغمبر، درهاى خداى عزوّجلّ‏اند كه از آنها آمده مى‏شود (كه بايد مردم از آن در به سوى خدا روند و از آن راه به معرفتش رسند و احكام آن را بدانند و راه بهشت پيمايند). و اگر ايشان نمى‏بودند، خداى عزّوجلّ شناخته نمى‏شد، و به ايشان خداى تبارك و تعالى حجّت را بر خلق خود تمام كرده است».