روایت:الکافی جلد ۱ ش ۳۶۵

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن ابن فضال عن ابن بكير عن زراره عن حمران عن ابي جعفر ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَضى‏ََ أَجَلاً وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ‏ قَالَ هُمَا أَجَلاَنِ‏ أَجَلٌ مَحْتُومٌ‏ وَ أَجَلٌ مَوْقُوفٌ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۴۲۳

حمران گويد: از امام باقر (ع) پرسيدم از قول خداى عز و جل (۳ سوره ۶): «به يك مدت حكم كرد و مدت ديگرى هم نزد خودش نامبرده است» فرمود: مقصود دو مدت است: يكى حتمى و ديگرى معلق.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۰۲

حمران گويد از امام باقر راجع بقول خداى عز و جل (۳ سوره ۶) «مدتى معين كرد و مدتى معين نزد اوست پرسيدم، حضرت فرمود: مقصود دو مدت است: مدتى حتمى و مدتى مشروط.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۴۷۱

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابن فضّال، از ابن بُكير، از زراره، از حمران، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه از آن حضرت سؤال كردم از قول خداى عزّوجلّ: «قَضى‏ أَجَلًا وَ أَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ» «۱»، يعنى: «خدا حكم فرموده مدتى را و مدتى نام برده شده در نزد اوست». حضرت فرمود كه: «اجل، بر دو قسم است: يكى اجل محتوم (كه خدا آن را واجب ساخته و محكم گردانيده و حكم فرموده)، و ديگرى، اجل موقوف است» (كه توقف دارد بر هستى و نيستى چيزى). __________________________________________________

(۱). انعام، ۲.