روایت:الکافی جلد ۱ ش ۲۵۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ التَّوْحِيدِ

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد بن عيسي عن ابن فضال عن ابن بكير عن زراره بن اعين عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ مَلِكاً عَظِيمَ اَلشَّأْنِ‏ كَانَ فِي مَجْلِسٍ لَهُ فَتَنَاوَلَ اَلرَّبَ‏ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏ فَفُقِدَ فَمَا يُدْرَى أَيْنَ هُوَ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۱, ۲۷۳

فرمود: پادشاه عظيم الشأنى در انجمن خود نسبت به پروردگار تبارك و تعالى بد زبانى كرد و گم شد و كس ندانست در كجا است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۱۲۶

و فرمود: پادشاه والا مقامى در انجمنش نسبت بپروردگار تبارك و تعالى ناروا سخن گفت پس از آن گم گشت و معلوم نشد كجا رفت.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۳۰۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد بن عيسى، از ابن فضّال، از ابن بُكير، از زُرارة بن اعيَن، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه آن حضرت فرمود: «پادشاه عظيم الشّأنى در مجلس خويش نشسته بود و در كيفيت ذات پروردگار و كبريايى او-/ تبارك‏ و تعالى-/ تكلّم نمود، پس مفقود شد كه كسى نمى‏داند كه در كجا رفت».