روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۱۷۸
آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة
الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن محمد بن جمهور قال حدثنا يونس عن حماد بن عثمان عن الفضيل بن يسار عن ابي جعفر ع قال :
الکافی جلد ۱ ش ۱۱۷۷ | حدیث | الکافی جلد ۱ ش ۱۱۷۹ | |||||||||||||
|
ترجمه
کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۲۴۷
امام باقر (ع) فرمود: به راستى خدا عز و جل على (ع) را نشانهاى ميان خود و خلقش گماشته، هر كه او را بشناسد مؤمن است و هر كه او را منكر باشد كافر است و هر كه به او نادان ماند گمراه است و هر كه با او ديگرى را به امامت منصوب داند مشرك است و هر كه به ولايت او در آيد به بهشت رود
مصطفوى, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۲۰
امام باقر عليه السلام فرمود: همانا خداى عز و جل على عليه السلام را نشانهاى ميان خود و مخلوقش گماشت، هر كه او را شناسد مؤمن است، و هر كه انكارش كند كافر است و هر كه او را نشناسد گمراهست و هر كه ديگرى را همراه او گمارد مشركست، و هر كه با ولايت او آيد ببهشت در آيد.
محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۰۵
حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از محمد بن جمهور روايت كرده است كه گفت: حديث كرد ما را يونس، از حمّاد بن عثمان، از فُضيل بن يسار، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود: «خداى عزّوجلّ على عليه السلام را نصب كرد كه نشانهاى باشد در ميانه آن جناب و آفريدگانش. پس، هر كه او را بشناسد، مؤمن است و هر كه او را انكار كند، كافر است، و هر كه او را نشناسد بى آنكه اقرار و انكارى داشته باشد، گمراه است، و هر كه با او چيزى را نصب كند در باب ولايت، مشرك است، و هر كه بيايد در روز قيامت با ولايت آن حضرت، داخل بهشت مىشود».