خَبَالا
«خَبال» در اصل، به معناى از بین رفتن چیزى است; غالباً به زیان هایى که در عقل انسان اثر مى گذارد، گفته مى شود. «خَبال» به معناى اضطراب و تردید و «خَبَل» (بر وزن اَجَل) به معناى «جنون» نیز آمده است.
«خَبْل» (بر وزن طَبْل) به معناى «فاسد شدن اعضاء» است.
ریشه کلمه
- خبل (۲ بار)
قاموس قرآن
فساد (صحاح) خبال نيز به معنى فساد است چنانكه راغب گفته [آل عمران:118] از غير خودتان همراز مكيريد كه در فساد شما كوتاهى نمىكنند [توبه:47] اگر منافقان با شما به جنگ بيرون مىشدند شما را فقط تباهى مىافزودند. نا گفته نماند همراز بودن كافر و رفيق بودن منافق در جنگ، سبب اعوجاج فكر است زيرا آنها هميشه با وسوسهها و سخنان باطل، افكار را پريشان مىكنند. پس خبال هر تباهى نيست بلكه تباهى نيست بلكه تباهى و فساد فكرى است. لذاست كه راغب در معنى آن گفته: آن فسادى است كه بر حيوان عارض مىشود و موجب اضطراب مىگردد مثل جنون يا مرضى كه در فكر و عقل مؤثر است در اقرب گفته خبال به معنى فساد است كه در افعال و بدان و عقول باشد. خبل را افساد نيز گفتهاند . اين كلمه فقط در دو آيه فوق آمده است .
