جِئْتُک
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
مجىء. آمدن. [اسراء:81] اين كلمه بيشتر اوقات در قرآن مجيد با «باء» متعدى شده نحو [نمل:22 ] از سباء:خبر يقينى بر تو آوردم. وگاهى با افعال مثل [مريم:23] دردزدان او رابه تنه نخل خرما آورده گويا مراد آنست كه از درد به آن چسبيد «جاء» گويا فقط يك دفعه متعدى به نفسه آمده است نظير [مريم:89] حقا كه شىء نا پسندى آورديد و نسبت نا شايستى داديد مجمع البيان عقيده دارد كه لفظ باء از «شيئا» حذف شده است در اين صورت متعدى به نفسه نيست . ولى اقرب الموارد آن را به معنى فعل و متعدى به نفسه گرفته گويد: «جاءَ الشَّىءُ: فعله و منه فى القرآن «لَقَدْ جِئْتُمْ شَيئاً اِدّاً» لازم و متعدى هر دو آمده است . در مجمع از زجّاج نقل كرده در [فرقان:4] تقدير «بظلم» است و گويد: جايز است كه به معنى «اتو اظلماً» باشد .
کلمات نزدیک مکانی
مِن وَ بِه قَال بِشَيْء لَو سَبَإ مُبِين بِنَبَإ تُحِط أَ فَأْت إِنّي يَقِين الْمَسْجُونِين لَم إِن وَجَدْت بِمَا امْرَأَة کُنْت لَأَجْعَلَنّک أَحَطْت تَمْلِکُهُم فَقَال غَيْرِي بَعِيد غَيْر
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
