تَلْفَح
از الکتاب
ریشه کلمه
- لفح (۱ بار)
قاموس قرآن
[مؤمنون:104]. گويند: «لَفَحَتْهُ النَّارُ» يعنى آتش او را سوزاند (قاموس) در اقرب از اصمعى نقل شده باد گرمى كه به كسى برسد لفح است و باد خنك نفح. و از ابن اعرابى نقل كرده: «اَللَّفْحُ لِكُلِّ حَرٍّ وَالنَّفْحُ لِكُلِّ بارِدٍ» معنى آيه: مىزند آتش به چهره هايشان و آنها در آتش زشت منظرانند (نعوذباللَّه) اين كلمه فقط يكبار در قرآن يافته است.
کلمات نزدیک مکانی
خَالِدُون وُجُوهَهُم جَهَنّم النّار فِي أَنْفُسَهُم وَ هُم خَسِرُوا فِيهَا الّذِين کَالِحُون فَأُولٰئِک أَ لَم مَوَازِينُه
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...